(15.12) Dziś mija 40. rocznica ogłoszenia strajku powszechnego. 15 grudnia strajki wybuchły w Gdyni, Elblągu, Słupsku i Szczecinie.
15 grudnia 1970 roku władza podjęła decyzję o użyciu siły. W Gdańsku zginęło 8 osób. Około godz. 7 stoczniowcy ruszyli pod komendę Milicji Obywatelskiej, aby uwolnić osoby zatrzymane dzień wcześniej. W starciach z tłumem milicja użyła broni. Około godz. 10 pod siedzibą KW PZPR zebrał się około 20-tysięczny tłum. Wkrótce budynek zostaje podpalony, a starcia z milicją przybrały na sile. Do protestów dołączały kolejne zakłady z całego Wybrzeża. Zastrajkowali pracownicy w Gdyni i Szczecinie. Na ulicę wyszli ludzie w Elblągu, Słupsku, Krakowie i innych miastach.
W Gdyni robotnicy Stoczni im. Komuny Paryskiej udali się pod gmach Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, gdzie wyłoniona delegacja robotnicza spotkała się z przewodniczącym PMRN Janem Mariańskim. Zaakceptował on postulaty strajkujących i podpisano odpowiednie porozumienie. Wieczorem aresztowani zostali członkowie Ogólnomiejskiego Komitetu Strajkowego miasta
Gdyni.
14 grudnia minęła 40. rocznica wybuchu robotniczych protestów na Wybrzeżu. W 1970 roku objęły one Gdańsk, Gdynię, Elbląg, Szczecin i Słupsk. Trwały one do 22 grudnia. Wybuch protestów społecznych, które rozpoczęły się w Trójmieście i rozszerzyły na całe Wybrzeże, był spowodowany ogłoszeniem 12 grudnia przez I sekretarza PZPR Władysława Gomułkę drastycznej podwyżki cen żywności. Dwa dni później do strajku przystąpili stoczniowcy z Gdańska i Gdyni. W celu stłumienia protestów, komunistyczne władze wysłały na Wybrzeże 550 czołgów i 700 transporterów opancerzonych. Do tłumienia demonstracji wkroczyło 5 tysięcy milicjantów i 27 tysięcy żołnierzy. Zginęło 44 osoby, a pond tysiąc zostało rannych. Dokładny bilans nie jest jednak znany. Niektóre źródła mówią, że mogło zginąć nawet kilkaset osób.
(źródło Niezalezna.pl)
