Powoli milknie echo dyskusji dotyczących relatywistycznych efektów STW Einsteina określanych, jako sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem. Można odnieść wrażenie, że wszyscy głównie fizycy powszechnie przyjęli i zaakceptowali STW - przestawili się na relatywistyczny profil myślenia. Jednak od czasu do czasu pojawiają się próby kwestionowania słuszności STW potocznie określane jako próby obalenia STW.
STW powstała na progu dwudziestego wieku i pomimo swojej niedoskonałości nadal jest głęboko wpisana w fundamentalne prawa całego gmachu fizyki, dlatego możemy ją krytykowć, lecz nie powinniśmy jej kwestionować.
Możemy także na jej utrwalonym gruncie czynić próby takiej jej interpretacji aby nie burzyła ona naszego zdroworozsądkowego myślenia.
Coś wbrew zdrowemu rozsądkowi to prawie tak, jak wbrew logice, co zapewne wielu przyjmuje a raczej stosuje bez przekonania.
Na gruncie STW powstało wiele teorii miedzy innymi teoria Wielkiego Wybuchu.
Wielki Wybuch gęsta gorąca osobliwość, która daje początek wszystkiemu energii, materii, oddziaływniom, przestrzeni i czasu oraz innym jeszcze na obecnym etapie niezbadanym formom istnienia Wszechswiata. Powszechnie uznany model prawdopodonych narodzin Wszechswiata.
Wyobraźmy sobie, że z osobliwości tej w początkowym stadium ewolucji wszechświata powstaje tylko jeden obiekt materialny z wysoko rozwiniętą na nim cywilizacją i zadajmy sobie pytanie, czy zamieszkujący go osobnicy mogą śledzić jego zachowanie w otoczeniu (energii, przestrzeni)?
Odpowiedź musi brzmieć jednoznacznie NIE, ponieważ nie mogą odnieść względem, czego badać zachowanie się zamieszkiwanego przez nich obiektu.
Niemożliwym a raczej pozbawionym sensu byłoby takze twierdzić, że ich obiekt jest w ruchu, lub spoczywa.
Mogą jedynie badać zachowania i relacje zachodzące na samym obiekcie a także chronologicznie porządkować występujace na nim zdarzenia.
Wyobraźmy sobie ponownie wszechświat, który w kolejnym etapie swojego rozwoju stanowią nie jeden lecz tylko dwa obiekty materialne z wysoko rozwinętymi cywilizacjami na każdym z nich.
Obserwatorzy świata nauki obu cywilizacji pilnie wsłuchują się w otoczenie z nadzieją, że dotrą do nich sygnały pochodzące z innych obiektów. Po pewnym czasie dostrzegają się wzajemnie nie bezpośrednio (wzrokowo), lecz za pomocą swoich radioteleskopów, jako odległe sąsiednie obiekty. Metodami pomiarowymi próbują określić swoje wzajemne relacje czasoprzestrzenne, jak odległy jest sąsiedni obiekt oraz czy wzajemnie zbliżają się do siebie. oddalają, czy też pozostają w stałej odległości.
Każda grupa obserwatorów ma własny wzorzec czasu bazujacy na bardzo dokładnych zegarach atomowych zbudowanych na bazie tego samego pierwiastka.
Do pomiaru długości - odległości obserwatorzy obu obiektów stosują tą samą metodykę pomiaru radarowego, dla której sygnał pomiarowy w kazdym układzie ma stałą wartość c. Zakładają także, że prędkość sygnału pomiarowego w próżni jest niezmienna w warunkach otoczenia danego obieku jak również w przestrzeni pomiedzy obiektami.
Załóżmu dodatkowo, że obiekty te są identyczne, co do wielkości budowy i struktury.
Ponieważ rozważamy stadium wszechświata, w którym istnieją tylko dwa obiekty materialne, obiekty te wzajemnie oddziałuja na siebie i swoje otoczenie identycznie, także otoczenie oddziałuje na nie identycznie. Oznacza to, że na obu obiektach panują identyczne warunki.
Nie ma, więc najniejszych podstaw ani uzasadnienia, aby twierdzić, że takie samo zjawisko (na bazie, którego zbudowany jest zegar) zachodzące na jednym obiekcie zachodzi inaczej na drugim obiekcie.
Zegary atomowe wykonane na bazie tego samego pierwiastka na obu obiektach chodzą identycznie - czas na obu obiektach płynie tak samo niezależnie, z jaką prędkością stałą, czy zmienną obiekty te poruszają się względem siebie czy też pozostają w bezruchu względem siebie - spoczywaja.
Jak zsynchronizować zegary na obu obiektach oraz inne zagadnienia zwiazane z relatywistycznymi efektami opisuje ebook "Gorset Einsteina", który jest próbą nadania STW interpretacji zgodnej ze zdrowym rozsądkiem.
