Polska Jest Najważniejsza wzmocniła się o kolejnych dwóch posłów. Choć tempo rozbudowywania klubu parlamentarnego Joanny Kluzik-Rostkowskiej nie jest oszałamiające, media już zachowują się, jakby PJN miało ogromne szanse na sukces polityczny. I rzeczywiście szanse ma, ale raczej małe. Od czego zależy sukces tej inicjatywy? Może im się udać przy dwóch scenariuszach.
Pierwszy zakłada, że w Polskę uderzy kolejna fala kryzysu gospodarczego. A uderzenie to będzie tak mocne, że kraj pogrąży się w kryzysie jak Argentyna w 2000 roku. Scenariusz ten jest dużo bardziej prawdopodobny niż by się mogło zdawać słuchając słów polskiego ministra finansów i premiera. Bankructwo Hiszpanii czy Portugalii, kłopoty strefy euro, a wreszcie gigantyczny dług Polski, spowolnienie gospodarcze i duże obciążenia fiskalne mogą doprowadzić do upadku polskiej gospodarki. Pesymistyczne i alarmujące wizje gospodarczej przyszłości coraz częściej serwują nam ekonomiści, tacy jak prof. Rybiński, czy prof. Modzelewski. Janusz Szewczak ze SKOK wprost mówił ostatnio, że Polska zmierza do kryzysu argentyńskiego.
Poważne kłopoty gospodarcze, które nie tylko odczują wszyscy Polacy, ale również zredukują polską gospodarkę i np. uderzą w polskie banki, rozbudzą strach i emocje wśród społeczeństwa. Będą one tak silne, że nie będzie się dało kierować politycznymi procesami i opinią publiczną. W tej wojnie emocjonalnej zyskać mogą takie inicjatywy polityczne, jak Polska Jest Najważniejsza. To do niej Polacy mogą zyskać zaufanie i ją wynieść do władzy w czasie gospodarczego upadku kraju. Nie jest ona bowiem w żaden sposób obciążana za obecną sytuację w Polsce.
Drugi wariant sukcesu PJN jest również niezbyt optymistyczny. Polska Jest Najważniejsza nie będzie w stanie odebrać głosów PiSowi. Partia budowana przez polityk o poglądach plasujących ją między PO a SLD nie będzie atrakcyjna dla konserwatywnych wyborców. Jeśli więc przez najbliższe lata polska gospodarka będzie się znajdować na obecnym poziomie, jedyną szansą PJN na sukces jest wsparcie jej przez środowiska wywodzące się ze służb PRL i media. Na razie popierają one jednak Platformę Obywatelską. Jeśli okaże się, że PJN jest dla tych środowisk równie interesującym partnerem co PO, że PJN też będzie w stanie pomóc w odbudowywaniu ich wpływów, mogą one przerzucić poparcie na PJN i pozwolić skompromitowanej Platformie Obywatelskiej na polityczne utonięcie. Jeśli służby i media uznają, że PJN może stanowić z jednej strony skuteczny bufor niedopuszczający PiS do władzy, a z drugiej narzędzie realizowania ich celów, wesprą tę partię i wyniosą ją na szczyt polityczny. Czy PJN będzie gotowa na taki układ? Obecnie ciężko powiedzieć. Takie osoby, jak Paweł Kowal, Jan Ołdakowski, Elżbieta Jakubiak, czy Marek Migalski raczej nie będą skłonne wchodzić w jakiekolwiek relacje z byłymi służbami PRLowskimi. Być może więc partia ta, by skorzystać z ich pomocy, będzie musiała pozbyć się części swoich działaczy.
Szanse na sukces PJN tkwią w upadku polskiej gospodarki albo układach z postPRLowskimi środowiskami. W innym wypadku Polska Jest Najważniejsza zakończy prawdopodobnie swoją egzystencję na wyborach w 2011 roku. Losy wielu już inicjatyw budowania partii między PO i PiSem pokazują jasno, że wyborcy nie chcą oddawać głosów na twór, który jest trochęPiSem i trochęPlatformą. Mrzonki o PO-PiSie umarły w społeczeństwie już dawno temu. Wyborcy z różnych powodów i różnie motywowani obecnie nie chcą głosować na półprodukt. Wątpliwe natomiast, by PJN było w stanie przekonać elektorat, że jest pełnowartościowym towarem.
