Dziennikarze wmówili nam, że istnieje kategoria ludzi z przydomkiem pseudo- ale dotyczy ona tylko kibiców. Wg nich kibic niespełniający jakichś norm estetycznych staje się pseudokibicem. Sugerują nam w ten sposób, że teoretycznie istnieje świat, w którym ludzie zachowują się zgodnie z jakimiś fiu fiu wymaganiami. Więc jeżeli kibic stuprocentowy rzuci kamieniem natychmiast przestaje być kibicem bo zamienia się w pseudokibica, czyli podszywa się pod kibica więc zostaje wykluczony z grona któremu przypisuje się tę zaszczytną nazwę.
Gdyby ci dziennikarze chcieli być konsekwentni w tego typu logice powinni rozszerzyć stosowanie przedrostka pseudo- na wiele innych dziedzin, bo wszędzie jest szeroka kategoria ludzi, którzy nie spełniają wymagań, a powinni zacząć od siebie.
Jest oczywistym, że rolą dziennikarza jest dostarczanie ludowi prawdziwych i rzetelnych informacji, a umiejętność zachowania bezstronności powinna być podstawowym warunkiem dopuszczenia do tego zawodu. Ideałem dziennikarza jest ktoś, kogo osobistych poglądów politycznych nie umiemy odgadnąć, np. Igor Janke (to nie jest żart). Reszta to pseudodziennikarze.
Pseudopolitycy, pseudopiłkarze, pseudokierowcy, pseudomechanicy samochodowi, pseudosędziowie, pseudomężowie, pseudonauczyciele, pseudonaukowcy... to jest prawdziwy świat.
A na czele stoi pseudoprezydent.
