Pozwalam sobie z tytułu chwilowej popularności.
Warszawskie kawiarnie pełne są "byłych".
Na Nowogrodzkiej siedzi "stara abwera"
W innym miejscu w Centrum spotykają się "wsiowi".
Gesty rytuały nomenklatura "Panie Pułkowniku", "Witamy majora".
Kiedyś sobie pomyślałem, że koszt wyszkolenia tych ludzi i ich doświadczenie, znajomość krajów w których służyli, powinno przełożyć się na ich dzisiejsze wykorzystanie dla RP, niezależnie od aktualnej opcji.
Cofam ten pomysł, jak mawiają moje dzieci, tego "nie da się odzobaczyć".
Siedzą, kawę piją, lulki palą.
Spiskują.
Polska tak, ale nie Polska PIS.
Wykluczeni.
Skończyły się Vaty, paliwa, wyłudzenia kredytów, handel bronią.
Kawa dalej po 8 złotych, fajki po 15.
"Litwin, masz stówę?, do jutra". Mam, ale nie mam, nie dam, pier....ę
Mam żonę, dzieci, obowiązki.
Czytam jakieś bzdury, kocopoły, o "Super Mario" i jego ekipie, nie wiem, nie znam się, nie mam danych.
Widzę jedno, minęły dwa lata, przypomina mi się spektakl Kantora "Umarła klasa".
Jestem tam gdzie jestem, bo przez 25 lat Panowie "zajumaliście ten kraj".
Dlatego jestem cały "za". Widząc błędy "naszej ekipy".
Odcięliście im prąd, lecą z kondensatorów, nawet tylko dlatego było warto.
Dla dzieci, dla Polski.
