Nie odwołując sie do ogólnej teorii względności Einsteina, już na poziomie prawa grawitacji Newtona można wydedukować jak powstaje podmiot - część zdania kreowana w mózgu człowieka. Ponieważ rzeczywistość człowieka opisywana jest zdaniem w którym wyróżnić można orzeczenia/czas i podmioty/materię, prawo grawitacji w postaci ciągłej można wyrazić jako ciąg, części materii/podmiotów przypadającej na części czasu/orzeczeń.
Ponieważ każda część czasu w postaci orzeczenia, odnosi się do części materii w postaci podmiotu, rzeczywistość, którą obserwujemy wyrażana jest z dokładnością do wzajemnych następst podmiotu w odniesieniu do orzeczenia. "Kwanty" czasu wyrażane przez orzeczenia, kreują "kwanty" materii wyrażane przez podmioty. Zatem ciagłość prawa grawitacji jest matematycznym złudzeniem a istnienie niskończoności dla t = 0 nie istnieje, ponieważ najmniejszym "kwantem" opisującycm rzeczywistośc jest orzeczenie. Bowiem bez stwierdzenia orzeczenia, prawo grawitacji traci sens. Tak jak i tracą sens wszelkie podmioty.
Myśl ludzka oparta na konstrukcji zdań wyróżniających czas/orzeczenia i w następstwie materię/podmioty jest "skwantowana". A zatem jest ograniczona, do minimalego działania orzeczenia, bez którego jakiekolwiek teorie tracą sens.
Jednym z istotnych przejawów istotności orzeczeń ograniczonych w czasie w badaniu zjawisk fizycznych jest mechanika kwantowa, w której "każde słowo się liczy" - podobnie jak kwantowanie obrazu (elektromagnetyzm), w którym każdy foton wpływa na efekt zjawiska.
