Mój typ brzmi: nie. Nie rozliczy, bo mu się to nie opłaci.
Być może pojedyncze, spektakularne przypadki się zdarzą, żeby co bardziej zajadłym wyborcom rzucić jakieś mięso do pożarcia. Ale generalnie psucie demokracji obstawiam, że nie zostanie rozliczone. A to dlatego, że z punktu widzenia PiS jest to wygodniejsze. Lepiej mieć haki, niż ofiary. Ci, którzy mają co nieco za uszami, a będą zostawieni w spokoju, później, gdyby doszli znów do władzy, w rewanżu zostawią w spokoju tych, co ich zostawili. Nie z dobroci serca ani wrodzonego poczucia sprawiedliwości, o nie, takich cech ci ludzie są całkowicie pozbawieni. Tylko dlatego, że taki układ najbardziej się obu stronom opłaca. Cicha, nie spisana i nawet nie wypowiedziana umowa, że wspólnie mniej lub bardziej podkopują zasady demokratycznego państwa tu i ówdzie, gdzie te zasady nazbyt krępują im swobodę, ale wzajemnie udają, że tego nie widzą. W telewizyjnej debacie poboksują się ku uciesze gawiedzi i wystarczy.
Podobna sytuacja miała, czy raczej wciąż ma miejsce w Hiszpanii. Na tej fali wyrosła tam ostatnio z niczego lewicowa partia Podemos („Możemy”). Co mogą, jeszcze się okaże. U nas analogicznie wyrósł z niczego ruch Kukiz ’15. Co może, już się nie okaże, bo zaprezentował to w pełnej krasie w głosowaniach w sprawie sędziów TK.
