Od początku swojego istnienia PIS z lubością posługuje się kłamstwem, pomówieniem i insynuacją co potęguje podziały społeczne i wzrost wzajemnej nienawiści między zwolennikami dwóch głównych obozów politycznych.
PIS powstał jako partia kontestująca porozumienia okrągłego stołu. W ten sposób PIS napluł na pokojowo zdobytą w 1989 roku wolność. Jako partia atakująca "status quo" PIS od początku przyjął bardzo agresywny język, wyzywając swoich oponentów od komuchów, złodziei, zdrajców i wykształciuchów.
Insynuacja i pomówienie od dawna były preferowaną przez Kaczyńskiego metodą walki politycznej. Ulubionym zagraniem Kaczyńskiego jest sugerowanie posiadania jakiejś wiedzy "tajemnej", której chwilowo nie można wyjawić. Takim językiem PIS mówił o Sikorskim, o Tusku czy ostatnio o Adamowiczu. Media PISowskie pomawiały nielubianych polityków o przekręty, złodziejstwa i afery a gawiedź PISowska wyła z zachwytu.
Przypominam jednak że w cywilizowanych krajach gdy istnieje podejrzenie o dokonanie przestępstw gospodarczych to odpowiednie służby najpierw szukają dowodów, póżniej przekazują te dowody prokuraturze (która decyduje czy wystawić akt oskarżenia) a na końcu sąd decyduje o winie. Dopóki sąd nie wyda prawomocnego wyroku skazującego oskarżony musi być traktowany jako niewinny.
Różne służby i prokuratura od 3 lat są w rękach PISu. Ile przez ten czas było aktów oskarżenia, czy wyroków skazujących?
W stosunku do skali PISowskich ppomówień ta liczba jest bardzo skromna.
Wygląda na to że zarzuty o zdradę, malwersacje, oszustwa i przekręty są traktowane przez PIS jako element ideologicznej walki z oponentami politycznymi a nie jako element autentycznej sprawiedliwości społecznej.
