Polityczna poprawność (ang. political correctness) to termin używany, aby opisać taki sposób używania języka, uprawiania polityki, wdrażania idei oraz zachowywania się, który będzie dążył do minimalizowania możliwości urażenia/obrażenia danej jednostki ze względu na pochodzenie rasowe, kulturowe lub przynależność do jakiejś innej grupy mniejszościowej.
Zjawisko poprawności politycznej pojawiło się w drugiej połowie XX w. najpierw w USA, a następnie również w innych krajach i obecnie zdobywa na świecie coraz większą popularność.
Generalnie, dzięki poprawności politycznej, w kręgach inteligenckich przestano używać słów obraźliwych względem mniejszości. Przyczyniło się to do zwiększenia tolerancji w krajach akceptujących polityczną poprawność. Przykładowo, dzięki poprawności politycznej rozpoczęło się stosowanie na szeroką skalę pozytywnego słowa „gej" dla określenia mężczyzn o orientacji homoseksualnej, a obraźliwe słowo „Czarny" jest wypierane przez słowo „Afroamerykanin".
Także w Unii Europejskiej modele społeczno-polityczne oparte na poprawności politycznej zaczynają dominować. Odzywki o charakterze rasistowskim zaczynają być karane, a wszelka dyskryminacja mniejszości seksualnych coraz częściej jest niezgodna z prawem. Jednak nie chodzi tylko o prawo. Media europejskie publicznie piętnują wszelkie niepoprawne politycznie wypowiedzi polityków, przez co tworzą klimat, gdzie nie ma przyzwolenia na obrażanie mniejszości i nietolerancję.
Krytycy twierdzą, że polityczna poprawność nic nie daje, że wręcz zwiększa poziom dyskryminacji, ponieważ ludzie nie lubią zakazów. Twierdzą oni także, że poprawność polityczna zmienia jedynie publicznie wyrażane przez ludzi poglądy, a ich prawdziwe postawy względem mniejszości pozostają bez zmian.
Oczywiście jest trochę prawdy w twierdzeniach krytyków. Polityczna poprawność zmienia głównie jawne zachowania ludzi, a ich prawdziwe, często tkwiące głęboko w podświadomości, negatywne stereotypy na temat mniejszości zwykle pozostają bez zmian.
Jednak nie można zgodzić się z krytykami, że poprawność polityczna jest bezużyteczna.
Poprawność polityczna zmienia publiczne zachowania ludzi i powoduje, iż wstydzą się oni wyrażać pewne poglądy jawnie. Oczywiście może być tak, że ktoś explicite mówi, iż nie ma nic przeciw gejom, a implicite zachowuje krzywdzące stereotypy. Jednak nawet w takim przypadku mamy zysk z politycznej poprawności. Taka osoba przynajmniej wie, że jej ukryte poglądy są nieakceptowane publicznie i nie rozprzestrzenia ich w publicznej przestrzeni. Dzięki temu nowe pokolenia są mniej podatne na zarażenie się krzywdzącymi opiniami i stereotypami na temat mniejszości.
Z w/w powodów działania związane z polityczną poprawnością należy uznać (przy wszystkich ich wadach) za per saldo pozytywne.
Dlatego też, dziwi mnie fakt, iż w Polsce termin „polityczna poprawność" często używany jest w kontekście negatywnym. Wielu blogerów w Salonie24 krytykuje polityczną poprawność, a niektórzy są wręcz dumni z tego, że są „niepoprawni politycznie".
Rozumiem, że można krytykować polityczną poprawność, ale krytykując ją należy pamiętać ile dobrego zrobiła ona w USA i UE. Należy pamiętać, jak skutecznie walczono za jej pomocą z rasizmem i nietolerancją wobec innych mniejszości. Dlatego też, trzeba docenić zasługi koncepcji politycznej poprawności i w dalszym ciągu stosować ją jako oręż w walce z nietolerancją i fałszywymi stereotypami względem różnych mniejszościowych grup. Szczególnie w Polsce, której jeszcze daleko do najnowocześniejszych demokracji europejskich, polityczna poprawność może tylko pomóc.
