Pingtan to regionalna odmiana shoug chang. Jest formą sztuki, bardzo popularną w południowej części prowincji Jangsu, na północ od Zhejiang i Szanghaju. Pingtan stanowi połączenie dwóch słów: "Pinghua" i "Tanci", które są dwiema formami chińskiej sztuki ludowej. Jej korzenie sięgają dynastii Song.
Pingtan powstało w Suzhou około czterysta lat temu. Od połowy 19 wieku do początku 20 wieku, była wykonana w Szanghaju
Wykonawcy noszą chińskie tradycyjne suknie. Dwóch wokalistów siedzi na scenie opowiadając różne historie majac do dyspozycji dwa chińskie tradycyjne instrumeny smyczkowe - to typowa scena z występu Pingtan w różnych herbaciarniach i teatrach znajdujących się w Jiangsu na wschodzie Chin, w okolicach Zhejiang i Szanghaju.
Pingtan nazywana jest również "Suzhou Pingtan", ponieważ po raz pierwszy ta forma sztuki powstała w mieście Suzhou w prowincji Jiangsu i do dziś jest wykonywana w dialekcie Suzhou. "Suzhou Pingtan" to ogólny termin, który obejmuje zarówno "Pinghua", która jest opowiadaniem bez muzyki oraz "Tanci" który jest śpiewem w miejscowym dialekcie. Według Zhou Zhenhua, szefa trupy Pingtan Szanghaj ",Pingtan został opracowany na podstawie starożytnej sztuki opowiadania przy muzyce.
Suzhou Pingtan to podgatunek Shuochang, który pochodzi z ludowej ballady, pieśni ludowej i bajki, które pojawiły się ponad 5000 lat temu. Pinghua zostało opracowane na bazie sztuki mówionej o nazwie Bianwen w dynastii Tang ponad 1300 lat temu. A Suzhou Pingtan pojawiły później w czasie dynastii Ming i wczesnej Qing. Wówczas wykonawcy zaczęli używać dialektu Suzhou podczas jej wykonywania. Ma zatem historię sięgającą około 400 lat.
Pingtan to nic innego jak opowiadanie, żarty, muzyka i śpiewanie arii.
Spektakle Pingtan to zwykle długie historie, które są podzielone na wiele części. Jedna część jest wykonywana w ciągu dnia a całe opowiadanie historii może trwać i tydzień. Istnieją również opowieści średniej długości i krótsze. Tradycyjne opowieści często mają historyczny temat z opowieści heroicznych i epickich.
Istnieją 120 tradycyjne historie pozostawione nam przez starożytnych artystów Pingtan. Natomiast współcześni artyści Pingtan stale piszą nowe utwory, które są bliżej współczesnego życia.
Artyści Pingtan muszą nauczyć się pięciu podstawowych umiejętności w tym właściwego mówienia, naśladowanie , gry na instrumentach , śpiewu i aktorstwa. Spośród nich, mówienie jest najważniejsze. Poza tym, wykonawcy powinni również mieć wiedzę o tym o czym mówią i śpiewają a więc o polityce, historii i kulturze..
Typowe przedstawienie ogląda kilkudziesięciu widzów, z których większość stanowią emeryci, bardzo zadowoleni z dwóch godzin spędzonych w tej wspaniałej atmosferze.
Bilet kosztuje 5 juanów (0,8 dolara) na osobę, w tym filiżankę zielonej herbaty.
"Mogę zarobić 10.000 juanów (1.589 USD) za pół godziny w niektórych prywatnych gabinetach, ale nie chcę stracić starszych widzów. Oni potrzebują nas," powiedziała pani Zhou której fotografie widzimy powyżej. "A my ich też, ponieważ oni są podstawowym filarem sztuki Pingtan".
Jestem pewien, że moi Mili Koledzy jak choćby Zhongguo, zechcą napisac coś wiecej o tej ludowej formie sztuki. Pięknej.
