„Idąc za pomysłem Amerykanów, można przecież zakazać dotykania dzieci w kroczku podczas kąpieli, przepisując ustawowo używanie gąbki” – napisał w Rzeczpospolitej 25 lutego Michał Wojciechowski, „świecki profesor teologii na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie”. Słowo honoru, że tak napisał, nic nie zmyślam, „w kroczku”. W ogóle dziecięcym „kroczkiem” świecki teolog przejmuje się nadzwyczajnie: „przecież Sejm może jeszcze zakazać spania z maluchami w jednym łóżku. Albo uznać zdjęcie gołego bobasa za pornografię dziecięcą i rewidować rodzinne albumy. Nic nie przesadzam, proszę, nie pokazujcie takich zdjęć w USA, bo możecie trafić do więzienia i stracić dziecko. Był taki przypadek”. Nie wierzycie? Oni tam, na Warmii i Mazurach, już dobrze wiedzą jak to było w Hameryce. I uwierzcie świeckiemu teologowi: był taki przypadek.
Świecki teolog z Warmii i Mazur przytacza te fakty nie bez kozery (czyli, upraszczając składnię, z kozerą): „Skoro już wolno „monitorować każdą rodzinę, w której mogłoby, czyimś zdaniem, dojść do przemocy, jesteśmy tylko o krok od masowych podsłuchów w domach, a dwa od kamer”. A do czego to prowadzi? „żeby starzec nie żył niegodnie, należy go zabić” – tak się skończy ochrona dzieci przed gmeraniem w kroczku.
Po co cytuję takie idiotyzmy? Lepsze pytanie brzmi: a po co te idiotyzmy publikuje Rzepa? Myślę, że z podziwu godnej potrzeby ekumenizmu ideologicznego. Piszę to bez ironii. Wobec Rzepy, wbrew wszystkiemu i wszystkim, jestem lojalny od lat. I wdzięczny za stworzenie, w dziale Opinii, najbardziej pluralistrycznego w Polsce forum, nawet jeśli ma to owocować wypadkami przy pracy, takimi jak enuncjacje świeckiego teologa z Warmii i Mazur.
W tej samej Rzepie kolega redaktor Wildstein deklaruje na początek, że nie będzie wchodził w polemiki z Marcinem Krolem. Po czym poświęca cały felieton polemice z… no tak, Marcinem Królem. (To w ogóle popularna w Rz metoda: kolega redaktor Ziemkiewicz zazwyczaj deklaruje, że Wyborcza nie jest warta jego uwagi, po czym wyrabia wierszówkę polemiką z Wyborczą). Wildstein krytykuje Króla za książkę Graczyka o TP, przy czym pisze z przekąsem o krytyce tekstu poddanego „rytualnemu auto da fe”. A teraz pytanie (stylistycznie skomplikowane) do redaktora Wildsteina: Jaką role w tym zagranicznym zwrocie pełni słowko „auto” i czy można ten zwrot użyć w odniesieniu do innych obiektów niż podmiot owego auto da fe? (Dla ułatwienia dodam, że „auto” w tym zwrocie nie oznacza samochodu).
Kolega redaktor Warzecha, w tekście „Platforma odczarowana”, ,pisze że „znaczna część elity (…), zwana też salonem, rejteruje w błyskawicznym tempie z obozu Platformy Obywatelskiej…”. Zwana „Salonem” przez kogo? Chyba przez kolegę redaktora Warzechę i jego kolegę Ziemkiewicza, na którego w tym kontekście się powołuje. A redaktor Warzecha to nie Salon? Chyba nie – jego wykluczenie ze środków masowego przekazu, a także z dróg śródmiejskich (za pomocą złośliwie wyznaczanych buspasów) jest tego najlepszym dowodem.
Zmierzam, wolno ale zdecydowanie, do puenty. Czy sugeruję, że czytanie Rzepy naraża Czytelnika na utratę nerwów bądź zdrowia? Absolutnie nie. W Rzepie, dzięki wspomnianemu już przeze mnie ekumenizmowi, są także prawdziwe perełki. Jako to: świetny artykuł Piotra Macieja Kaczyńskiego (uwaga na imiona!) pt. „Polska dalej od Brukseli”. Zawsze znakomite, celne i przenikliwe analizy kolegi redaktora Igora Janke (Igorze, jak to będzie wreszcie z tą podwyżką?). I – w najbliższym czasie – mój przedwstępny artykuł recenzyjny o książce Grossów, oparty wszelako na znajomości niewydanej jeszcze książki, pozyskanej przeze mnie wiadomymi mi tylko metodami. Polecam!
