Dzisiejszy incydent z Kierwińskim na krótko (?) przykrył super temat ostatnich dni, czyli finalne "uwalenie CPK".
O ile spróbuję jeszcze kiedyś profesjonalnie podsumować bliski energetykowi temat energetyki jądrowej, to w przypadku CPK występować będę oczywiście jako amator.
Na temat znaczenia hubów przesiadkowych i uwarunkowań rozwoju cargo posiadam wiedzę zaledwie powierzchowną, ale zapamiętałem, że powstało na ten temat co najmniej kilka opracowań popierających polską koncepcję CPK i nie zasygnalizowano istnienia jakiegokolwiek audytu merytorycznie negującego pomysł. Więc amatorsko, na poziomie głosu wyborczego i narzędzi X wspierałem i nadal wspieram ten projekt.
Wszyscy widzimy, że obecne rząd postanowił nie zajmować w kwestii CPK jednoznacznego stanowiska, ale uśmiercić projekt hamletyzując i wykorzystując piorunochron w postaci pana Laska, któremu trudno już osiągnąć niższy poziom wiarygodności i społecznego szacunku.
W rzeczywistości domniemanie o skutkach niemieckiego sprzeciwu miesza się tutaj z bełkotem sekty Giertycha ws putinowskiej proweniencji wsparcia dla hubu lotniczego i nowego kształtu systemu linii kolejowych.
Trudno przewidzieć ile jeszcze synagog trzeba będzie podpalić i ile uszkodzić systemów nagłośnieniowych, żeby zniechęcić zwolenników szybszego rozwoju Polski.
W trwającej kakofonii trudno oddzielić fakty od fake'ów, ale wiele wskazuje na to, że do tych pierwszych może należeć decyzja o zastępczej rozbudowie portu lotniczego w Warszawie.
Jeśli rzeczywiście taka decyzja została podjęta to:
1) będzie to rozwiązanie szkodliwe dla dziesiątków tysięcy mieszkańców Warszawy i okolic, którzy dotknięci już dzisiaj uciążliwościami związanymi z hałasem będą musieli doświadczyć zwielokrotnionych jego skutków. Uciążliwości będą wielokrotnie większe niż te, których perspektywy były przyczynami społecznych protestów wobec Baranowa,
2) nie jest samo z siebie oczywiste, że stworzenie miniCPK zapewni wystarczające warunki rozwojowe dla naszego krajowego przewoźnika lub pozwoli przejąć istotny kawałek tortu cargo. Tak jak w przypadku Baranowa potwierdzenie tego wymaga fachowych analiz. Te sprzed 2015 dawno się już zdezaktualizowały,
3) trzeba jasno wskazać przewagi uciążliwej społecznie inwestycji nad przeniesieniem części rosnącego ruchu lotniczego do Radomia lub Modlina. Rozbudowa tego ostatniego będzie z pewnością mniej uciążliwa i kosztowna,
Jeśli została podjęta, moim zdaniem wysoce szkodliwa, decyzja o oparciu rozwoju polskiej logistyki o model dyfuzyjny skoncentrowany wokół lotnisk niemieckich to wdrażane rozwiązanie zastępcze powinno być, mimo wszystko, jak najmniej uciążliwe dla społeczeństwa. W szczególności jego szkodliwość nie powinna przekraczać granic wyznaczanych przez potrzeby rzeczywistych decydentów.
Więc #niedlawielkiegoOkęcia!
