To co słyszę i czytam po obniżeniu przez S&P ratingu polskiej gospodarki wprawia mnie w zdumienie i… wesołość.
Skąd zdumienie? Mimo wszystko, w dalszym ciągu nie jestem w stanie obojętnie przejść obok stadnych zachowań zwolenników dwóch wrażych obozów naszej polityki. Czytam, iż obniżenie ratingu to nieistotne wydarzenie będące co najwyżej kolejnym przejawem walki kapitalistów i imperialistów z Polską, która raptem czy miesiące temu cudownym zrządzeniem losu wybiła się na niepodległość i zagraża możnym tego świata. I jeśli świat tego nie rozumie to gorzej dla świata.
Ale czytam też, że obniżenie ratingu - mimo iż będzie kosztowne - pomoże spuścić łomot rządzącym. Nie ma bowiem takiej ceny, której nie można by za ten chwalebny łomot zapłacić.
Smutne. Typowe. Ale ciągle budzi moje zdziwienie.
A co budzi moją wesołość? Kolejni ministrowie na wyścigi zaczęli zapewniać, że polska gospodarka na obniżenie raitingu nie zasłużyła bo nasze wskaźniki makroekonomiczne są bardzo dobre a to oznacza, ni mniej ni więcej, tylko to, że ....„Polska nie jest w ruinie” :) . Ja ministrom w tej kwestii wierzę – bo dlaczegoż miałbym nie wierzyć ? :) Spytacie skąd zatem wesołość? Ano odpowiem pytaniem na pytanie : po kim ten rząd odziedziczył te dobre makroekonomiczne wskaźniki? Jakby to powiedzieć… :) Nie mówiąc o takich „drobiazgach” jak zapewnianie o umacnianiu niezależności NBP. Tak jakby wcześniej nikt ze środowiska PiS-u nie mówił o zmianie roli NBP i obarczenie tej instytucji obowiązkiem pobudzania gospodarki, co siłą rzeczy musi tę niezależność ograniczyć ( na plus PiS-owi można zapisać to, iż mówi o tym otwarcie, a nie przy restauracyjnym stoliku) .
No cóż – mam przeczucie, że polska polityka wprowadzi mnie jeszcze w niejedno zdumienie, a w takich chwilach wesołość dla zdrowotności też się przyda :)
