Podczas gdy NATO kompromituje się w Libii a Muammar Kaddafi jak gdyby nigdy nic rozgrywa w libijskiej stolicy szachowe partyjki z szefem Międzynarodowej Federacji Szachowej, prawdziwi beneficjenci burzy na Bliskim Wschodzie zacierają ręce.
Program jądrowy Iranu nie utknął w martwym punkcie ze względu na masowe protesty w Kairze czy F-16 nad Trypolisem. Wręcz przeciwnie, ma się doskonale i jak pokazuje ostatni raport Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA), Iran ma dzisiaj ponad cztery tony nisko wzbogaconego uranu (wystarczy na cztery małe bomby jądrowe). Ostatnio wprowadzone sankcje które miały spowolnić ten zegar jądrowy nie przyniosły spodziewanego rezultatu. Wzrost cen ropy naftowej powodowany wojną w Libii to dar niebios dla twardogłowych z Teheranu, którzy są w stanie zasypać szkody finansowe spowodowane przez sankcje zwiększeniem dochodów z ropy. Zakłócenie libijskich dostaw przyniosło jeszcze inny niezamierzony skutek - zwiększenie europejskiego uzależnienia od irańskiej ropy i jeszcze silniejsze zbliżenie irańsko-tureckie.
Niemało zyskał też HAMAS który z Libii przez Egipt sprowadził do Gazy setki rakiet, karabinów i amunicji (to tak a’propos tych niedawnych pokojowych deklaracji organizacji). Wśród przemyconej broni są i wyrzutnie Grad o zasięgu 60/70 km. Według źródeł na które powołuje się gazeta Maariv władze egipskie próbują przechwycić broń, ale wielu konwojom udało się osiągnąć cele w Gazie.
To wszystko wcale nie znaczy, że Kaddafiego nie należało ruszać.Tylko jeśli powiedziało się A trzeba być gotowym do powiedzenia B. Twardogłowi z Iranu widzą doskonale, że Kaddafi przegrał na wyzbyciu się aspiracji do uzyskania broni jądrowej, co miało uratować jego reżim. Dziś wiedzą, że to nie działa i ewentualne negocjacje będą z ich strony tylko grą na czas. Na kompromis nie ma szans, Zachód nie ma już innego wyjścia jak obalić tyrana. Niekoniecznie teraz, natychmiast, ale bierne oczekiwanie na nagłą przemianę irańskiego reżimu jest skazane na niepowodzenie.
