Duda to Duda tamto na salonie odbywa się istny festiwal Dudy, przepraszam prezydenta Dudy. Jedni piszą tak inni siak w zależności od tego której z głównych partii kibicują lub co im w duszy gra.
Postanowiłem wiec dołączyć, ulec modzie, presji tłumu i napisać, co mnie w związku z prezydentem Dudą nurtuje i jakie nachodzą mnie myśli.
Zaznaczam, nie popieram PiS-u i nie popieram PO. A zatem ten kierunek obstrzału będzie całkowicie chybiony.
Moim zdaniem z tego co można sadzić do tej pory to jest najsprawniejszy medialnie prezydent, nie można mu zrzucić, wady wymowy, irytujących nawyków, braku fotogeniczności. W miarę sprawnie potrafi tez posługiwać się mowa ojczysta i raczej nie ma ukrytych nałogów, jak alkoholizm lub nieodparta potrzeba wdrapywanie się na krzesała, stołki i fotele. Mam też nadzieję iż nie przyjdzie mu do głowy tańczyć po stołach.
A wiec pod tym względem poprawa, po półanalfabecie, alkoholiku i człowiekowi symulującemu chorobę psychiczną by w razie zawirowań na scenie politycznej wykręcić się od odpowiedzialności, mamy człowieka normalnego.
Takiego przeciętnego (lub nie, tego jeszcze nie wiadomo) polskiego inteligenta, jakich nie brakuje w tym kraju.
Ślicznie i malowniczo, sielanka.
Mnie jednak nurtuje coś innego niż natura lub zdolności prezydenta, jest to propozycja wsparcia rodzin poprzez przyznanie 500 zł na dziecko. Na pierwszy rzut oka to bardzo chwalebna i potrzebna inicjatywa, czy jednaj nie można lepiej i dalej? Rozumiem ograniczenia urzędu, komplikacje ustawodawstwa, kompetencji itp.
Wszystko to furda, bo to właśnie prezydent mogły wskazywać właściwa drogę przyszłemu parlamentowi w zapewnieniu tego by wreszcie Polakom żyło się lepiej, to znaczy - praca i zwiększania realnego wynagrodzenia.
Jak? Poprzez obniżenie i uproszczenie podatków zwłaszcza opodatkowania pracy, a także znaczącego zwiększanie sumy wolnej od podatku.
Proste! Można?
Panie Prezencie czekamy!
