Proszę Państwa, 4 czerwca 1989 roku skończył się w Polsce komunizm.
Tymi słowami Joanna Szczepkowska przywitała niegdyś widzów Dziennika Telewizyjnego. Ile rzeczywiście było w tym stwierdzeniu prawdy, chociażby w kontekście samego terminu ustrojowej transformacji, który przylgnął natychmiast do wydarzeń 1989 roku - to zagadnienie na osobną dyskusję. Faktem jest, iż o ile faktycznie komunizm w Polsce skończył się w czerwcu 1989 roku, to niemal równocześnie rozpoczął się czas bierności i zobojętnienia polskiego społeczeństwa względem sytuacji w kraju. Te cechy do dziś przejawiają się przy okazji każdych wyborów - czy to parlamentarnych, czy samorządowych. To one determinują bezwład większości inicjatyw obywatelskich. Przekonanie o bezsilności nie tylko jednostki, ale i nawet całego społeczeństwa jest zakorzenione tak głęboko, że nie udało się ich pokonać przez ponad dwadzieścia lat od momentu, w którym pani Szczepkowska triumfalnie ogłosiła koniec komunizmu. A czy niewolnicze przekonanie Homo Sovieticusa o braku wpływu na rozwój wydarzeń politycznych to nie jedna z fundamentalnych podstaw tego - obalonego przecież - systemu?
Zmarnowaliśmy te dwadzieścia lat. Nie podjęliśmy nawet sensownej próby zaszczepienia w Polsce idei obywatelskich. Dziś szczycąc się niczym prezenterka Dziennika Telewizyjnego obaleniem tego totalitarnego ustroju niewiele mamy argumentów, które by tego dowodziły. Większość Polaków nadal mentalnie żyje w systemie, w którym najlepiej być przeciętnym, nie wychylać się. Ponarzekać i poużalać się nad swoją niedolą, lecz nadal tkwić w irracjonalnej bierności, bo przecież czego bym nie zrobiłi tak nic się nie zmieni. Nie zrobię więc nic.
Nie jest tak?
To zjawisko będące jedną z najtrwalszych spuścizn poprzedniego systemu jest największym nowotworem jaki toczy nasze społeczeństwo i główną przeszkodą w rozpoczęciubudowy społeczeństwa obywatelskiego w Polsce. Czas z tym skończyć. Bierność w obecnej sytuacji winna być zestawiana nie tylko z głupotą, ale i skrajną nieodpowiedzialnością. Powinna być piętnowana na równi z najgorszymi cechami, składającymi się na to co zwykliśmy określać mianem naszej mentalności.
Portal 10milionów.pl, którego mam przyjemność być redaktorem naczelnym, postawił sobie za zadanie brać czynnyudział w koncentracji i aktywizacji środowiska, które ma działaćna rzecz zmian, umożliwiających w przyszłości powstanie w pełni świadomego swych obowiązków i praw społeczeństwa. Tę misję, choć dzisiaj wydaje się ona wielce utopijna, traktujemy bardzo poważnie. Dowodem na to mogą być inicjatywy, w których bierzemy udział, w tym także te najświeższe, jak choćby współpraca z organizatorami akcji Eure Vaeter Eure Muetterczy wsparcie jakie udzielamy działaniom mającym na celu upamiętnienie we Wrocławiu postaci generała Augusta Emila Fieldorfa. O innych, jak choćby udział w projekcie Solidarność Polsko-Czesko-Słowacka: Nowe Pokolenie czy organizacja debat i spotkań ze świadkami historii, informowaliśmy szeroko za pośrednictwem portalu.
Nasza aktywność wkrótce przełoży się także na samą organizację niniejszej strony. Jesień będzie dla niej czasem wielu zmian, które stopniowo będziemy wprowadzać tak, aby nie tylko spełniać coraz wyższe wymagania naszych czytelników, ale i poszerzyć grono odbiorców o nowych - być może tkwiących właśnie w opisanym na początku bezwładzie i bierności.
Mamy duże ambicje lecz, także czujemy na sobie wielki ciężar odpowiedzialności. W końcu nazwa i idee, do których się odwołujemy, zobowiązują.
Przemysław Mandela, redaktor naczelny
portalu 10milionow.pl
