Otwierając ten odcinek "Twórców zamilczanych" jestem winien czytelnikom małe wyjaśnienie odnośnie postaci Daniela Landy. Czeski wokalista jest bowiem w swoim kraju postacią niezwykle popularną, znaną szerszej publiczności, a jego płyty oraz bilety na koncerty można kupić w ichnich empikach. Dość powiedzieć, iż jego status, jest podobny do tego jaki w Polsce ma Kazik (z którym Landa koncertował wspólnie). Niemniej w kraju nad Wisłą, pozostaje on postacią praktycznie anonimową.
Aby w pełni zrozumieć jego twórczość warto zagłębić się w pogmatwany życiorys. Muzyk przychodzi na świat w 1968 roku w Pradze. Dwadzieścia lat później może już się poszczycić posiadaniem dyplomu Praskiego Konserwatorium - wydziału muzyczno-dramatycznego. Rok wcześniej zakłada, legendarny, w niektórych kręgach, zespól "Orlik". Należy zauważyć, iż kapela ta miała na sumieniu wiele tekstów o podłożu separacjonistycznym oraz jawnie głoszących niechęć do mniejszości etnicznych i narodowych, głównie Cyganów. Poniżej mini wywiad z jej członkami, którzy sami się do tego ustosunkowują (nagranie z początku lat dziewięćdziesiątych):
Klik
Nie zmienia to faktu, iż muzyka, rozpatrując ją w kategoriach stricte artystycznych, była na co najmniej dobrym poziomie. Z wiadomych względów nie wstawiam linka do wideo ale zainteresowanym polecam wygooglowanie hasła "Orlík - Bílá liga LIVE 1991".
W 1992 roku Landa rozwiązuje "Orlika" i zaczyna karierę solową. Artysta postanawia odejść od klasycznego RAC'u w stronę melanżu rocka, ska i skocznego, czeskiego folkloru. Kolejne płyty (a jest ich w sumie 13) rozeszły się w nakładach ponad 600 000.
Muzyka to nie jedyne pole jego działalności. Poza nagrywaniem filmów jest również właścicielem restauracji "Rudy Baron" w Pradze, bokserem i kierowcą rajdowym ( z sukcesami). Utworzył również stowarzyszenia "Malina" (promujące bezpieczna jazdę) oraz "Ordo Lumen Templi" gdzie pełni funkcje WIelkiego Mistrza. Ma ono zrzeszać osoby kierujące się moralnością Dekalogu, które będą się dzielić własnym majątkiem z potrzebującymi. Stowarzyszenie ma zamiar uruchomić centrum resocjalizacyjne dla wyleczonych narkomanów i osób z przeszłością kryminalną. Wśród członków założycieli są również posłowie czeskiego parlamentu. Landa opowiada: „Interesowało nas nasze powołanie – przynosić społeczeństwu ducha, który je połączy. Uważamy, iż społeczeństwu brak wspólnego ducha*.
Ta ostatnia organizacja jest związana z przemianą światopoglądową jaką przeszedł muzyk w początkach XXI wieku. W zeświecczonym kraju, jakim są Czechy, zaczął głośno przyznawać się do wiary w Boga oraz identyfikować z Kościołem Katolickim. Dla wielu jego fanów był to szok (pamiętać należy negatywne doświadczenia husyckich Czechów z arcykatolickim Panowaniem Habsburgów, ugruntowanym masakrą pod "Białą Górą") tym bardziej, iż wokalista nie krył wcześniej raczej swobodnego podejścia do kwestii wiary.
Jak już wspomniałem, muzyka Landy to połączenie SKA, folku oraz rocka. W tekstach można odnaleźć nawiązania do historii kraju skąd pochodzi oraz wiary. Poniżej podsuwam Ci czytelniku kilka ciekawszych utworów.
"Moritur te salutant!" - jest hołdem poświęconym bardowi czeskiej opozycji - Karlowi Krylowi. Artysta ten przez wiele lat przebywał na emigracji w Niemczech, wrócił następnie do kraju, aby znów wyemigrować będąc rozczarowanym przemianami roku 1989. Piosenka warta posłuchania ze względu na ciekawą aranżację oraz udział instrumentów znanych z muzyki poważnej.
Klik
Kompozycja "Bila hora" jest reprezentatywna dla nurtu historycznego w twórczości Landy. Nawiązuje ona do masakry protestanckiej szlachty jakiej dokonały wojska Habsburgów w 1620 roku - przez wielu Czechów uznawana jest ona za tragedię oraz wyniszczenie elit kraju. Z kolei piosenka "1938" to odwołanie do zdrady sojuszników zachodnich państwa Czechosłowackiego w 1938 roku.
Klik
Klik
Równie nostalgiczny ale wymierzony w dzisiejszy materializm i ludzką obojętność jest "Protestsong". Utwór to niezwykle głęboki i zmuszający do refleksji nad współczesnymi społeczeństwami.
Klik
W swojej obecnej twórczości Landa nie przestał również odwoływać się do "klasycznego" SKA. Przykładem tego są "Jo, ulice!" oraz "Motylek".
Klik
Klik
Jest więc Czech postacią bez wątpienia nietuzinkową, warta poznania, a przede wszystkim posłuchania. Szczególnie jako dopełnienie dobrego, oczywiście czeskiego, piwka!
PS Purystów językowych przepraszam za brak czeskich liter w tekście.
*http://gosc.pl/doc/760757.Neofaszysta-na-kolanach/3
Jan Kot, portal 10milionów.pl
