Różne przyczyny, różne kraje, różne społeczeństwa. A skutek ten sam – manifestacja patriotyzmu, przywiązania do symboli państwowych i narodowych. Jak się okazuje patriotyzm w narodach nie ginie.
Trzy przykłady z kilku ostatnich dni. W piątek tłumy ludzi machających flagą brytyjską, cieszących się ze ślubu przyszłej głowy państwa. W niedzielę w Rzymie i w tysiącach miejsc Polsce flagi biało-czerwone. A oprócz przeżyć religijnych duma, że beatyfikowany papież jest naszym rodakiem. I wreszcie dziś (poniedziałek) ludzie radośnie machający flagami amerykańskimi i wykrzykujący „USA, USA”.
Jak się okazuje, gdy jest okazja to uczucia patriotyczne są śmiało i szczerze manifestowane. Dotyczy to także ludzi młodych. Przecież każdy z nich miałby w te dni co robić w Londynie, Krakowie, Rzymie czy Nowym Jorku. Ale woleli wyjść na ulicę i plac (czy nawet jechać grubo ponad dobę na Plac Św. Piotra), by razem z innymi wspólnie przeżywać ważne chwile. Powodem nie musi być wcale wydarzenie sportowe, ani też czy też jakieś przeżycie traumatyczne (jak katastrofa smoleńska).
Niech nikt nie oczekuje, że ta „fala” będzie trwać wiecznie. Każdy wróci na uczelnię, do pracy, rodziny, wkręci się w codzienny kołowrót. Aż do kolejnej okazji, kolejnego sukcesu.
