Afera rozpętana wokół senatora Misiaka nakazuje postawić pytania: gdzie winna przebiegać granica między polityką a biznesem? Czy polityk może być biznesmenem?
Pytanie te można postawić inaczej: czy polityk może być lekarzem, skoro Sejm uchwala ustawy dotyczące służby zdrowia? Czy może być nauczycielem skoro Sejm zajmuje się edukacją? Czy może być rolnikiem, skoro materia ta jest przedmiotem obrad sejmowych? Czy może być bezrobotnym, skoro zasiłki dawane są na podstawie ustaw wychodzących z Wiejskiej?
Gdybyśmy tak sprawę postawili – a uważam takie postawienie za niezwykle logiczne, skoro bycie biznesmenem i parlamentarzystą stało się ostatnio „podejrzane” – to doszlibyśmy do wniosku, że w Polsce mogliby funkcjonować jedynie tzw. zawodowi politycy, którzy nigdzie nigdy nie pracowali, zawsze żyjąc wyłącznie z polityki. Tacy politycy są w Polsce i są to najbardziej zdemoralizowane osoby. Dlaczego? Dlatego, że jeśli dla kogoś polityka jest jedynym źródłem zarobkowania, to musi w niej przetrwać za wszelką cenę, za wyrzeczenie się każdych poglądów, zaprzedając się wszystkim, kto tylko może obiecać miejsce na liście wyborczej.
Stawiam propozycję odwrotną: proponuję znieść diety poselskie i niech polityką zajmują się tylko ci, którzy z niej nie żyją i którzy mają niezależne źródło utrzymania. Tylko takich ludzi stać na ideowość.
Adam Wielomski
