Podobno kupiliśmy helikoptery dokładnie takie jakie chcieliśmy. Duże, opasłe i prawie nie do odróżnienia od postsowieckich Milów, które zastępują. Akurat się okazało, że Francuzi takie robią. Od 1977 roku zresztą (wiem, to niska złośliwość, one są absolutnie zreformowane i unowocześnione, ale na zewnątrz nie do odróżnienia niemal od Cougarów). Będziemy ich mieli pięć razy więcej niż Francuzi. Albo może tylko 3,5 raza więcej.
Moje krótkie pytanie zainteresowanego dyletanta jest następujące:
Czy naprawdę wiedzieliśmy, czego nam potrzeba?
Bo jakoś tak jest, że na końcu okazało się, że (po zmianie warunków zamówienia) kupujemy zaledwie połowę z nich w wersjach bojowych (16 wersji W i 8 SPEC) zamiast planowanych 48. Ciekawe dlaczego?
Trudno również mi sobie wyobrazić, w jaki sposób wielkie kobyły przewożące do 28 osób z kompletnym oporządzeniem moga byc przydatne dla sił specjalnych, skoro np. SAS używa AS365 Dauphin, 11-miejscowych albo Super Lynx, 8-miejscowych. Poza tym, biorąc pod uwagę, że Jednostka 2305 liczy nie więcej nIż 654 osoby personelu, „vertical airlift capacity” na 224 osoby wydaje się być przesadą.
Generalnie, patrząc na zestawienie wyposażenia śmigłowcowego francuskie helikoptery zastępują Mi-8 i Mi-17. Jeśli przyjąć wariant pełnego zastępowania to 71 maszyn zastępujemy 50-cioma. Jak to jest rozwój zdolności bojowej Polski to ja jestem chiński mandaryn.
Co do maszyn stricte bojowych, zostajemy dalej z Mi-24, który nawiasem mówiąc nie ma odpowiednika gdziekolwiek, więc trudno go „równoważnie” wymienić. Co do śmigłowców wielozadaniowych, 24 maszyny wiosny nie uczynią, trzon sił powietrznych będą dalej stanowiły Sokoły (70), Mi-2 (73, tak, tak) i 24 SW-4 Puszczyk.
Dlatego też chciałbym zadać takie delikatne pytanie jak powyżej jeszcze raz. Bo zwiększenia siły bojowej jakoś tu nie widzę.
Krzysztof Rogalski
