Wbrew salonowemu przekonaniu, że świat schodzi na psy, zbliża się zagłada, a Polska zaczyna cuchnąć trupem to Polacy są optymistami. Zwłaszcza młodzi. Zmienia się powoli polska mentalność, zamiast myślenia "mnie się należy", "tego się nie da zrobić", "lepiej nie ryzykować, bo się na pewno nie uda" zaczyna dominować przekonanie, że "dam radę", "uda się" i nie jest to naiwny hurraoptymizm tylko świadomość, że wola i umiejętności pokonają wszelkie przeszkody, jeśli tylko wystarczy wiary w sukces.
Churchill mawiał: "jestem optymistą. Bycie kimkolwiek innym, nie zdaje się być do czegokolwiek przydatne" i twierdził, że historia będzie dla niego łaskawa, bo ma zamiar sam ją napisać. To są właśnie nowi Polacy, którzy poczuli się nareszcie panami swojego losu. Mimo rzucani im kłód pod nogi, wierzą że ich życie nie jest złe, a będzie lepsze. Wyzbyli się kompleksów i nauczyli działać.
2007
Aż 62 proc. pytanych przez CBOS uważa, że przyszły rok okaże się dla Polski lepszy niż ten, który się kończy. Przeciwnego zdania jest jedynie pięć proc. badanych, natomiast 21 proc. uważa, że nadchodzący rok będzie taki sam. Jak zaznaczył CBOS, liczba optymistów osiągnęła poziom rekordowy i po raz pierwszy od 1991 roku przekroczyła połowę badanych. W ostatnich dwóch badaniach z lat 2005 i 2006 nadchodzący rok z nadzieją witało odpowiednio 49 i 41 proc. ankietowanych. Według CBOS największymi optymistami są ludzie młodzi do 25. roku życia, spośród których aż 78 proc. uważa, że rok 2007 był dla nich dobry lub bardzo dobry.
2009
Kompleksowo młodych ludzi właśnie zbadał CBOS. Na podstawie ankiet powstał najbardziej optymistyczny w historii badań obraz polskiej młodzieży. W tym roku w dorosłość wkroczy pokolenie ludzi pewnych siebie, ambitnych, pozbawionych lęków o przyszłość
Ze swoim optymizmem - 76 proc. zadowolonych z życia - Polacy mieszczą się w unijnej średniej (która wynosi również 76 proc.). Niezadowolonych jest 23 proc. obywateli naszego kraju. Najbardziej zadowoleni są w UE Holendrzy (98 proc.), Szwedzi (97 proc.) i Duńczycy (96 proc.), a najmniej Bułgarzy (tylko 38 proc.), Węgrzy i Portugalczycy (po 46 proc.) oraz Rumuni (47 proc.).
Przyglądając się znajomym dostrzegam to co CBOS wykazał w swoim badaniu, młodzi Polacy zakładają firmy, budują domy i nierzadko zarabiają ponad średnią krajową. Cześć z nich startowała z rodziny utrzymującej się za 1000-1200 tak jak ja, część z rodzin zarabiających po 10 tys., ale wszyscy wiedzą czego chcą. Nie musi to być willa i ferrari, ale z reguły po prostu dobre życie, bez braków w lodówce i na koncie, z własnym domem i rodziną.
Kumpel u którego rodziców wynajmuję teraz pół piętra, postanowił wejść w internetową skrobaninę i po miesiącu starań udało mu się. Zamiast zasiąść na laurach szuka dalej kolejnej pracy i chce się rozwijać. Młodszy kuzyn zapieprza instalując alarmy, planuje własną firmę, mieszka razem z dziewczyną i zarabia grube pieniądze. Dawny przyjaciel zaczyna budowę domu i niedługo zapewne wypiję zdrowie na jego ślubie. Kilku znajomych z liceum pracuje w IT i również trzepie niezłe pieniądze. Przyjaciel o 7 lat dorabiając jako archeolog modernizuje swoją terenówkę i jako jeden z niewielu znanych mi ludzi realizuje swoje pasje wypinając się na cały świat. Cała masa znajomych opłaca sobie studia dorabiając w wakacje w całej Europie. Fikuśna blondyneczka z czasów LO studiuje w Londynie.
Wszyscy mają jedną wspólną cechę - nie szukają sobie wymówek. Prawa, regulacje, podatki, upierdliwy szef w pracy, rodzina, brak kasy na start... to nie powód aby rozłożyć ręce. Wszyscy zapytani o to "jak leci" odpowiadają "dobrze", zdziwieni że pytam. Ujmę to brutalnie. Mówcie co chcecie o polskiej młodzieży, ona ma to w d... i marzy tylko o tym, aby dać jej święty spokój i pozwolić robić swoje.
