W zasadzie może za wyjątkiem bardzo osobistych, intymnych kwestii, nie ma takiego pytania, jakie niezależny dziennikarz nie powinien zadać politykowi i to politykowi, który pretenduje do objęcia stanowiska premiera. Każde wypowiedziane przez tego polityka słowa, każda opinia może być przedmiotem rozmowy i do każdej można się odnieść, by przedstawić społeczeństwu poglądy tego polityka. Za każde słowa jakie kiedyś ten polityk wypowiedział musi on ponosić odpowiedzialność i nie może wzbraniać się przed ich wyjaśnieniem opinii publicznej.
Godząc się na rozmowę z Tomaszem Lisem prezes PiS Jarosław Kaczyński wiedział doskonale, że nie będzie to rozmowa dla niego łatwa, bo pytania będą dotyczyć najbardziej kontrowersyjnych jego wypowiedzi i że będzie musiał się do nich odnieść. Zwłaszcza do tych, które w swej pierwotnej formie zostały celowo niedopowiedziane, budzą interpretacyjne wątpliwości lub też mogą implikować skutki polityczne.
Tomasz Lis nie bał się zadawać tych pytań, robił to w sposób spokojny ale bezwzględny, nie omijając żadnego z tematów, który uznał za warte poruszenia i takie, które w dość powszechnym przekonaniu znaczącej części społeczeństwa nie powinny być dla Kaczyńskiego powodem do szczególnej dumy. Jego rozmówca pod ostrzałem tych pytań zaczął stosować metodę osobistego ataku na swojego rozmówcę, jakby to właśnie dziennikarz miał obowiązek tłumaczyć się ze swoich poglądów przed wyborcami.
Igor Janke oburzony pisze: …Niebywałe, że takie programy są emitowane w TVP, telewizji, która ma specjalne zadania i obowiązki. To nie działo się w prywatnym TVN ani w Polsacie. To działo się w telewizji publicznej.
Kompletnie nie rozumiem tego oburzenia. Dlaczego to w telewizji publicznej nie może toczyć się rozmowa, ktora pozwoliła wielu z nas, wyborcom którzy ją widzieli, ujrzeć jak Jarosławowi Kaczyńskiemu opada puder z tej popudrowanej na potrzeby kampanii wyborczej twarzy ukazując jego zdecydowanie bardziej prawdziwe oblicze. To bardzo cenne na kilka dni przed dokonaniem wyborczego aktu, zwłaszcza dla tych jeszcze niezdecydowanych. Bo to właśnie ten człowiek przez kolejne 4 lata miałby decydować o wielu istotnych dla każdego obywatela i całego kraju sprawach. To nie była walka kogutów, jak to określa Igor Janke, tylko konfrontacja prowadzona przez niezależnego od nikogo dziennikarza z poglądami tego kontrowersyjnego polityka, który jak pokazują ostatnie sondaże ma realną szansę na wygranie wyborów. Rozmowa ta nie zastapila jednak bezpośredniego starcia w formie debaty z największym konkurentem w wyborach Donaldem Tuskiem, której Kaczyński kategorycznie i konsekwentnie odmówił.
Jest jasne, że rozmowa ta w niczym nie przypominała likrowanej rozmowy z pro-pisowskimi dziennikarzami, ale takich rozmów mieliśmy już wiele, w tym również w wykonaniu Igora Janke. Dla mnie w większości pozbawionych większej wartości poznawczej.
Niewygodne dla rozmówcy pytania stawiane przez dziennikarza w obliczu konieczności publicznego odniesienia się do nich stawały się kilkukrotnie powodem atakowania przez Jarosława Kaczyńskiego samego pytającego. Tomasz Lis jednak z niezmiennym spokojem, podkreślał z naciskiem swoją dziennikarską rolę w tej rozmowie w odróżnieniu od roli swojego rozmówcy, kierując rozmowę na właściwy tor. Szkoda, że Igor Janke nie odniósł się do tego aspektu rozmowy Lisa z Kaczyńskim
Ironią jest, że już następnego dnia pytanie zadane prezesowi przez innego dziennikarza, Jakuba Sobieniowskiego z TVN, a odnoszące się do dość kontrowersyjnej treści zawartej w książce Jarosława Kaczyńskiego, stało się kolejny już raz powodem ataku tego polityka na samego pytającego dziennikarza, gdy zarzucił mu de facto występowanie w imieniu niepolskich mediów. Jedno pytanie, a jakże wiele ta i jeszcze późniejsza reakcja na nie powiedziała o jego adresacie. To bezcenna wiedza o polityku i jego stosunku do mediów, uznanych w demokratycznych społeczeństwach za czwartą władzę.
