Harmider, jaki się podniósł po dość zdawkowym wywiadzie Lecha Wałęsy dla rosyjskiego portalu Sputnik jest wielce symptomatyczny. Od "Gazety Polskiej" po "NaTemat", od lewa do prawa, słuchać ten sam rusofobiczny klangor, ocierający się o manię prześladowczą lub przynajmniej jakiś zespół natręctw.
Wałęsa, facet kompletnie nie z mojej bajki, nie powiedział o Rosji niczego odkrywczego, ani tym bardziej obrazoburczego. Ot, parę celnych uwag na temat relacji polsko-amerykańskich plus kilka kurtuazyjnych zdań o Putinie. Nie to jest jednak w tym wszystkim najważniejsze, lecz reakcja mediów i polityków.
Pokazuje ona, że toczy nas ciężka choroba. Że sączony od lat bełkot na temat Rosji i strategii jaką powinna w stosunku do niej przyjąć Polska, przynosi fatalny efekt. Nie rozumiejąc, czym jest dzisiejsza Rosja, skazujemy się w dyplomatycznej grze na rolę pariasa, choć ze względu na położenie geopolityczne, moglibyśmy przy odrobinie niezależnego i pragmatycznego myślenia odgrywać w tej grze wcale nie poślednią rolę.
Komentarze, jakie czytam w reakcji na wywiad Wałęsy, popełniane przez znanych bądź co bądź dziennikarzy, przerażają uwiądem intelektualnym, wtórnością rusofobicznych kalk i ewidentną dysfunkcją poznawczą w myśleniu na temat Rosji.
Nie mamy tutaj do czynienia z dziennikarstwem niezależnym (uwaga ta dotyczy, co oczywiste, także polityków), lecz odruchami warunkowymi, skrywającymi tak naprawdę brak wiary we własne siły i w moc sprawczą wolnościowej polityki.
Postawą taką wciąż udowadniamy światu, że nie jesteśmy państwem poważnym. Pokazujemy, że mentalnie cały czas nie wstaliśmy z kolan, chociaż wszem i wobec trąbimy, że stoimy wyprostowani jak struna.
To funkcjonowanie w rzeczywistości alternatywnej jest niestety efektem paranoidalnego myślenia, w które wpędziliśmy się sami i z którego - póki co - nie widać wyjścia.
TUTAJ link do wywiadu, który wywołał całą awanturę.
