Chcieć mieć ciągle więcej. Posiadać i zbierać. Bez namysłu. Kasa. Ludzie są chciwi. Zawsze chcą więcej i więcej. To nasz haj.
Zwierzęta są głupiutkie. Weźmy np. mojego Edka /mój pies/. Choć dygocze z zimna, nie potrafi się sam przykryć kocem, pomimo, że leży obok niego. Niezliczoną ilość razy przykrywałem go, więc powinien „wpaść” na to sam, ale tak się nie dzieje. Nawet jeżeli wytresujesz tak swojego psa, to nadal nie stanie się inteligentny tylko wytresowany.
Z ludźmi jest jednak inaczej. Możemy się zmienić, tylko nie chcemy. Podstawową naszą „troską” jest posiadanie. To posiadanie przyćmiewa nasz zdrowy rozsądek, który czasem każe nam zwolnic, przemyśleć nasze życie, nasze decyzje. Nasz pustostan duchowy jest niczym w porównaniu z marzeniami o przepychu naszego życia codziennego. Nadal nie mamy zielonego pojęcia co byśmy z tym wszystkim zrobili, gdybyśmy już to wszystko mieli. Pyzatym i tak nie poprzestalibyśmy na tym. Zawsze można mieć więcej. Zachłanność najbogatszych na świecie potwierdza ta teorię. Dygoczą o to co już zdobyli i mażą o „więcej”.
A gdybyśmy tak wystopowali na jakiś czas? Gdybyśmy usiedli wygodnie w fotelu i powiedzieli sobie. Jest ok., nie potrzebuję więcej. Jest mi dobrze z tym co mam. Co by się stało? Zupełnie nic. Dzisiejsza gospodarka sztucznie nakręcana „popytem” na rzeczy, które do niczego nie są potrzebne, musiałaby sobie poradzić, tak jak robiła to kiedyś. Może wystarczyły by wtedy obroty i zarobki mieszczące się w granicach zdrowego rozsądku?
Ten stan naszego umysłu/ducha na pewno powinien zostać „powstrzymany” bo jest bezpośrednią przyczyną naszego nieszczęścia. Na polu społecznym cała rywalizacja, wojny są przez niego powodowane. Na polu prywatnym nasze poczucie „ubóstwa i niedostatku” pomimo bardzo komfortowej sytuacji /choćby napomknąć o tysiącach dzieci umierających co dzień z głodu/. Zamiast cały czas chcieć może powinniśmy więcej się Dzielic”. To byłoby skuteczne lekarstwo na nasze poczucie nieszczęścia i braku spełnienia. Tego sobie i wszystkim życzę.
