Przed chwilą na onet.pl zobaczyłam hasło: Gorszego roku już nie będzie.
Rzeczywiście,ten rok był bardzo ciężki i na długo go zapamietamy. katastrofy, tragedie.
Nie było nam łatwo, Polska pogrążona w smutku, zadumie, żałobie.
Pamiętam, że po 10 kwietnia nie mogłam słuchac utworu: Boże, coś Polskę. Stała się dla mnie piesnią żałobna, gdyż poprzez to, ze była śpiewana na wszystkich uroczystościach pogrzebowych, na jakich byłam, przywodziła na myśl wszystkie obrazy utrwalone w te "czarne dni". Płakałam.
Potem powódź. Pomagałam i w te dni. Słuchałam, ocierałam łzy. Najmocniej odcisnęła się na mnie wizyta w Sandomierzu, w siedzimie tamtejszego Caritas diecezjalnego, gdzie na korytarzu zobaczyłam gazetę, a w niej zdjęcie domu, pod którego oknami przepływają trumny.
Słusznie padło stwierdzenie: ten rok upłynał nam pod znakiem trumien. Ten wyraz odmienialiśmy w każdy mozliwy sposób. Obrażliwy, smieszny ,poważny.
Były czuwania przy trumnach w Pałacu Prezydenckim i we wszystkich instytuacjach, które straciły Szefów.
Była kampania prezydencka oparta o trumny.
Była kampania samorządowa oparta także o trumny.
Mam wrażenie, ze to słowo straciło swoją siłę, przestało nas tak przerażać i dawać wrażenie czegoś tajemnego, kiedy się wyciszamy i wpadamy w zadumę. To słowo się wytarło.
Nawet teraz po wszytkich kampaniach nadal słowo, które obija mi się po uszach w najróżniejszych gazetatkach i poważnych gazetach jest to wyżej wymienione.
Zawsze okazywałam wielki szacunek co do rzeczy ostatnich i ostatecznych. Trumna nie przechodziło mi tak łatwo przez gardło. Bałam się, że dotykam czegoś, co sprawia ból.
Dzisiejsi dyktatorzy stylów, poglądów nie mają tego problemu.
Jesteśmy otoczeni przez smierć i cały styl funeralny.
Polska długo nie ściągnie z okien flagi pokrytej kirem.
Przypomniałam sobie z jaką dumą patrzyłam w kwietniowe dni na bloki okryte flagami. Czułam, że jesteśmy razem.
Długo też patrząc na zdjęcie pary prezydenckiej i wszystkich poległych w Smoleńsku w oczach pojawiały się łzy. I nie mogłam przestac czytać gazet z tamtego czasu. Może jestem wrażliwa...
Czy gorszy rok już w Polsce nie może się wydarzyć? Jak mówi mądre powiedzenie: "nigdy nie mów nigdy"
Nowy rok przyniesie nam najbrutalniejszą kampanię wyborczą do parlamentu. Przyniesie nam odpowiedzi, bądz całkiem zamknie usta pytających o Katyń 2010.
Nowy rok udowodni nam kim jesteśmy. I czy decyzje przez nas podjęte były i są słuszne.
Znów będziemy używać wielu słów, ale mam nadzieję, że ja nie będe musiała słuchac jak kolejny raz wycierają podłogi i kąty wyrazem na "T".
Mam nadzieję, ze sama tego nie będę robić. Dlaczego?
Bo boję się dnia kiedy ktoś będzie kpił z trumny, w której ja się znajdę.
A czy poza tymi złymi rzeczacmi coś się wydarzyło?
TAK, udowodnilismy sobie, chociaż trwało to tylko chwilę, że umiemy się zjednoczyć, bo mając różne poglądy, mamy jedno serce.
Obyśmy też za rok nie musieli czytac o kolejnym złym roku...
