Czy powinno się używać określenia feminizacja, czy może kobietyzacja?
Wydaje się, że feminizacja nie jest słowem Cywilizacji Polskiej.
Siła cywilizacji jako metody życia zbiorowego (Koneczny), wynika ze stopnia zgodności celu cywilizacyjnego z indywidualnymi celami rozwojowymi podmiotu (-ów) tworzących cywilizację. Zaznaczyć od razu należy, że siła ta wynika ze zdolności rozwiązywania pojawiających się antagonizmów, a to powiązane jest z uznaniem za podmioty cywilizacji jak największej części bytów otaczającej rzeczywistości.
Cywilizacja uznająca za podmiot cywilizacyjny tylko np. jedno plemię, czy rasę, nie będzie trwała, gdyż pozostali i ludzie, i inne byty, będą w ciągłym sporze, co zawsze prowadzi do upadku.
Oczywistym jest, że idealnym rozwiązaniem, byłaby cywilizacja traktująca podmiotowo wszystkie byty otaczającej nas rzeczywistości. Tu jednak cechy ludzkie, ale i warunki życia z jakimi mamy do czynienia, stoją temu na przeszkodzie.
Stabilność trwania cywilizacji zależy także wypełnienia warunków zapewniających ciągłość istnienia. Problem należy rozważać kompleksowo, gdyż przecież np. "zużycie" tlenu z atmosfery może spowodować koniec naszego istnienia w takim samym stopniu jak zapaść populacyjna. Czyli koniecznym jest dbać o środowisko życia jak i o to, by kobiety wypełniały rolę kontynuatorek życia.
Ten nakaz dotyczy w takim samym stopniu mężczyzn, którzy winni stwarzać warunki umożliwiające kontynuację życia.
Przy takich założeniach przyczyną zaniku populacji (zmniejszająca się dzietność kobiet) należy widzieć w sprzeczności między celem cywilizacyjnym wpływającym na postawy jednostek kształtujących swe dążenia, a rolą kobiety - matki, co przecież związane jest z olbrzymim wysiłkiem i poświęceniem.
Ten wysiłek nie jest obecnie postrzegany jako właściwy na drodze rozwoju w kierunku realizacji celu cywilizacyjnego.
Jako cel cywilizacyjny wskazuje się konsumpcję w całej gamie różnorodności z tym związanych. Czyli naczelną jest zasada przyjemności. Posiadanie dzieci - też liczone jest w tych kategoriach, a państwo reprezentujące element wykonawczy cywilizacji, wobec zaniku chęci "zaliczania" takich przyjemności, próbuje "płacić" za utracone atrakcje wynikające z podjęcia się trudu macierzyństwa.
Można mieć słuszne obawy tyczące skuteczności takich działań. Nawet nie ma sensu rozważań tego jakie warunki powinny być spełnione by stanowiły skuteczną zachętę dla macierzyństwa: zawsze będą uznawane za niedostateczne.
Co pozostaje? Konieczna jest zmiana paradygmatów - cel cywilizacyjny powinien byś tak sformułowany, by dążenie do niego było możliwe także poprzez macierzyństwo (to nie musi być obowiązek, a wybór).
Uwaga o tyle zasadna, że w Cywilizacji Polskiej kobieta ma równe prawa z mężczyzną, przy różnych obowiązkach. Obecne żądania feministek prowadzą do formalnie równych obowiązków (rozwiązanie narzucane przez kobiety), a to automatycznie tworzy nierówność prawną.
Z kolei sytuacja jaka występuje np. w krajach muzułmańskich, gdzie publiczna rola kobiet jest ograniczana w znacznym stopniu do roli inkubatora, także wydaje się prowadzić do napięć, które z czasem wystąpią.
Wniosek jest oczywisty: konieczne jest ustalenie na nowo - czy też odtworzenie, celu cywilizacyjnego, który przyczyni się do odbudowy relacji społecznych. To zaś będzie wpływało na wiele innych dziedzin zmieniając zasady współżycia.
Tematyka tu podjęta jest tylko wstępem , zachętą do dyskusji i nawet nie sugeruje kształtu rozwiązania. Tylko, czy są ludzie przygotowani do takiej dyskusji?
