Komuniści chińscy z Pekinu wiedzą że muszą zamknąć huty, kopalnie i różne fabryki, które produkują dużo więcej niż potrzeba, zaniżają ceny i wszędzie szkodzą biznesom i pracownikom. Jednak boją się, że miliony ludzi będzie bez pracy i to zaszkodzi chińskim bankom, które pożyczają pieniądze w zasadzie przedsiębiorstwom-duchom podtrzymywanym tylko przez politykę rządową.
Chiny zalewają światowe rynki produktami ze stali, aluminium i innymi towarami, ale Chińska Republika Ludowa żyje w świecie fantazji co zaszkodzi samym Chińczykom.
Osiem lat temu Chiny zaczęły wrzucać dużo pieniędzy w ekonomię i zachęcały banki żeby udzielały pożyczek aby nie poddawać się kryzysowi finansowemu. A więc Chiny miały szybki wzrost gospodarczy gdy inne kraje weszły w recesję. Interwencja rządu w Pekinie była na koszt biznesów państwowych, które pożyczały nadmiar pieniędzy aby inwestować w oparciu o nierealistyczny popyt światowy.
A teraz Chiny mają problem z długami i nadmierną zdolnością produkcyjną. Redukcja produkcji przemysłowej pozbawi pracy 5-10 mln robotników.
Prezydent Chin zapowiada strukturalną reformę aby zredukować nadmierną zdolność przemysłową, obniżyć podatki i złagodzić kontrolę Pekinu nad ekonomią. Trzy lata temu obiecywał, że siły rynkowe będą decydowały o przeznaczeniu środków. Jak na razie prezydent Xi nie poparł żadnego sloganu czymś konkretnym.
