Dzięki sukcesowi naszych siatkarzy media nie zainteresowały się kulisami doniosłego „osiągnięcia” prezydenta Komorowskiego. Do mediów poszła tylko informacja, że to właśnie dzięki interwencji prezydenta widzowie mogli obejrzeć finał.
Tymczasem prawda wygląda nieco inaczej. O tym jakie wydarzenie jest uznane za ważne decyduje Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji w drodze rozporządzenia (art. 20b ust. 3 ustawy o radiofonii i telewizji). Krajową Radą Radiofonii i Telewizji zawiaduje Jan Dworak, który znalazł się tam z nominacji prezydenta Komorowskiego.
KRRiT, oczywiście w sprawie imprez siatkarskich, skoków narciarskich bądź piłki ręcznej takie rozporządzenia nie wydała. Dlaczego zatem KRRiT, którą rządzą ludzie prezydenta takiego rozporządzenia w sprawie siatkarskich mistrzostw nie wydała? Dlaczego mimo rosnącego od lat zainteresowania sportami drużynowymi innymi niż piłka nożna konstytucyjny organ państwa nie widzi potrzeby zabezpieczenia interesów obywateli i zagwarantowania im prawa do obejrzenia najważniejszych meczów w ogólnodostępnej telewizji?
Bardzo pouczający jest przykład Finlandii, której władze zastrzegły, że wydarzenia ważne (które muszą być puszczane w ogólnodostępnej telewizji) to nie tylko igrzyska i finały piłkarskich imprez, ale również hokej, narciarstwo czy lekkoatletyka. Tymczasem u nas mamy z jednej strony propagandę sukcesu, a z drugiej mamy dużo gorszą sytuację niż Finowie, którzy swoje kibicowskie uprawnienia mają zagwarantowane przepisami prawa i nie muszą czekać na łaskawe gesty aktualnie rządzących.
