Miałem napisać o tym dlaczego Donald Tusk to taki Bolesław Bierut na miarę naszych czasów, ale jakoś mi przeszło (tak w odpowiedzi na wykwit poezji Pani RRK w rodzaju, czy Tusk może zostać świętym). Chyba jednak przedstawienie moim ostatnich doświadczeń muzycznych będzie ciekawsze niż radosne jeżdżenie po Peruwiańskiej Gwieździe Dziennej;)
Wracając do sedna wpisu. Ostatnio koleżanka w ramach ciekawostki (sama nie lubi takiego grania) przesłała mi klip malezyjskiego zespołu Avial. Pojęcia nie mam, czy gdzieś w polskich mediach był ten zespół prezentowany, ale sądząc po charakterze konstrukcji dźwiękowych puszczanych w Zetce czy RMF (Pani Wanat o takie gusta nawet nie podjerzewam), raczej nie. Zespół Avial pochodzi z Malezji. Złożony jest z profesjonalnych i doświadczonych muzyków. Jak dotąd nagrał jedną płytę (2008), która nosi tytuł "Debiut" (Avial - The Debut). Po prostu:). Na płycie znajdziemy osiem kompozycji będących ciekawą mieszanką progresywnego rocka i elementów etnicznych, charakterystycznych dla tamtego rejony świata. Mamy tu wszystko: śpiew w ojczystym języku muzyków, mocne gitary, pulsujący bas (coś jak John Myung z DT), skrecze, instrumenty etniczne no i całkiem solidną perkusję (mój konik:)).
Lista utworów prezentuje się następująco:
- Nada Nada
- Chekele
- Njan Aara
- Arikuruka
- Aranda
- Karukara
- Aadu Pambe
- Ettam Patu
Nie będę opisywał ich po kolei, polecam przesłuchać samemu. Na początku można zacząć od mojego ulubieńca, czyli nr 7 (mam nadzieję, że YouTube zadziała;)):
O zespole można przeczytać TU, kilku klipów można posłuchać TU, a teksty piosenek znajdziecie TU;) Druga płyta zapowiadana jest na rok 2010. Nie wiem jak Drodzy Czytelnicy, ale ja czekam z niecierpliwością:D
Niech żyje Donald:P
