Wiele w ramach tego cyklu padło słów na temat pominięcia przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji TV Trwam, przy rozdzielaniu miejsc do multipleksu pierwszego naziemnej telewizji cyfrowej. Sam miałem wiele zastrzeżeń, co do słuszności tego wyboru. Pora nie tyle posypać głowę popiołem, co przyznać, że ta druga strona chociaż się postarała, by zatrzeć beznadziejne wrażenie, jakie zrobiła.
Gdyby nie fakt, że wybór takich, a nie innych kanałów jest cały czas zwyczajnie głupi, albo niedorzeczny, albo nielogiczny, albo wszystko razem, moglibyśmy powiedzieć, że odpowiedź KRRiT na zarzuty Fundacji Lux Veritatis jest piorunująca. Że rada zripostowała najlepiej, jak mogła – liczbami, twardymi faktami, które ciężko podważyć. Ale nie nie sposób.
Wiadomo, jak we wszystkich badaniach istotna jest metodologia. W tym przeprowadzonym na zlecenie KRRiT przez agencję Nielsen Audience Measurement chodziło o to, żeby porównać, jaką oglądalność mają kanały do MUX 1 wybrane, z oglądalnością stacji stworzonej przez Ojca Rydzyka. I istotnie – wizyjne rozszerzenie toruńskiej rozgłośni przegrało z kretesem z każdym nadawcą, nawet z raczkującym TTV. Na domiar złego (złego dla redemptorystów), lwią część oglądalności tych stacji stanowią inne od naziemnych źródła nadawania.
A zatem porażka? I to na wielu polach (o czym możecie Państwo przeczytać tutaj)? Zanim kategorycznie odtrąbimy zwycięstwo KRRiT sprawdźmy, czy istnieją jakieś badania, których metodologia uwzględnia aksjologię, które pozwalają ocenić stopień dywersyfikacji mediów, które są w stanie oddać stopień zaangażowania konkretnych widzów w proponowane przez nadawców treści.
