Kiedy w Rosji radzieckiej do władzy dochodzili komuniści ich obietnice były proste: wszystkim po równo, dostaniecie więcej pracując mniej.
Nie można też zapominać o ulubionym także dziś sloganie komunistów: wszystko będzie bezpłatne. Faktycznie było bezpłatne, nie jak w tym strasznym kapitalizmie, w praktyce praca ludzka również stała się bezpłatna.
Pracę wykonywaną bez wynagrodzenia i bez szans odmowy nazywa się niewolnictwem.
Dla obrony dobrej władzy komuniści wprowadzili restrykcyjne przepisy: każdy robotnik był żołnierzem armii pracy i za cenę życia musiał wykonać nadludzką normę, gdyż inaczej groził powrót strasznych kapitalistów.
Już od 14 roku życia młody proletariusz otrzymywał obowiązek na zasadzie mobilizacji wojskowej odpracowania 4 lat w fabryce, oczywiście bez wyboru zakładu, warunków pracy itp.
Były to tzw. „Rezerwy Pracy”. Wychudzone wyrostki musiały w związku radzieckim pracować na równi z dorosłymi po 10 godzin, a od 1941r. nawet po 12 godzin, a wszystko to w zakładach produkujących, czołgi, samoloty, sprzęt artyleryjski i w wielu innych branżach żeby nie przyszli ci straszni kapitaliści. Młodzi proletariusze powinni być zadowoleni, w końcu za swoją bezpłatną pracę dostawali bezpłatnie wyżywienie i roboczy drelich.
Nazywano to nauczaniem w korelacji z wypełnianiem norm wydajności pracy w przemyśle.
polska-peerelu.blog.onet.pl
Również prawo parytetu pracy dla kobiet było przestrzegane w socjalistycznym raju radzieckim. Na początku 1940r. kobiety stanowiły ponad 40% zatrudnionych w przemyśle robotników. Jedną szynę musiało nieść kilkadziesiąt kobiet, ale co z tego kiedy szła robota !. Pani Kazimiera Szczuka i inne lewackie feministki byłyby wniebowzięte przy takiej pracy na równo jak mężczyźni przy torach, albo sypiąc węgiel do paleniska. Kolektyw musiał się poświęcić, żeby nie wrócił ten straszny kapitalizm, w końcu nie było problemu zwanego bezrobociem. Codziennie w każdej fabryce odbywała się walka, bowiem robotnik był żołnierzem w armii pracy, bowiem z narażeniem życia robił nadludzką normę, a wszystko to by uniknąć powrotu kapitalistów.
Ludzie pracowali coraz więcej, tylko ich stopa życiowa jakoś nie rosła, mimo że towarzysz Stalin głosił życie lepszym i weselszym.
wikimedia.org
No, bo w końcu to nie był ten zły liberalizm i po równo dzielono zdobycze pracy ludu, a tym czasem stopa życiowa nie rosła. Co się stało z tymi miejscowościami, np. z Magnitogorskiem, gdzie były największe piece, wytapiano stal, produkowano najwięcej na świecie czołgów, ale stopa życiowa nie chciała wzrosnąć ?
Na Ukrainie miliony umarły z głody, w końcu trzeba było wytępić podłych kułaków. Oto była "sprawiedliwość społeczna".
Byle nie wrócił straszny kapitalizm.
