Cieszę się z tej wiadomości, ponieważ widzę w niej nadzieje że ten miły pan, podróżnik i z pewnością zacny człowiek będzie nadal żył. Jak widać miał więcej szczęścia niż rozumu.
Przetrwał dwu dniową walkę z oceanem gdzie niemalże jeszcze w porcie miał dwie wywrotki kajaka przy 1 metrowej fali. Jak sam opowiada cudem kajak nie zatonął. A chciał płynąc przez północny Atlantyk, wielki, bardzo trudny i niebezpieczny akwen gdzie fala 3m+ jest normą przez 3tys km żeglugi. Płaskodenne jednostki jakimi są kajaki są z natury bardzo wywrotne i powinny mieć środek ciężkości jak najniżej poziomu wody a nie odwrotnie. Pałąk zamontowany do kadłuba kajaka pana Doby nie dość że podwyższa środek ciężkości kajaku to również daje napierającym falom element w który mogą uderzyć wytwarzając moment zdolny do obrotu tegoż kajaka do góry dnem co też się stało.
Kto to zaprojektował????? Zapewne on sam na bazie wycieczkowego rejsu spokojnymi, ciepłymi południowymi wodami tego samego akwenu. Tylko, że pan Doba zdaje się nie wiedział o różnicy w wyzwaniach.
Czy zostały podjęte modelowe analizy co do „dzielności” takiej jednostki względem fal? Wątpię, ponieważ albo by się okazało że nie ma szans na zbudowanie takiego kajaka umożliwiającego człowiekowi skuteczne przepłynięcie tak trudnej trasy albo zostałyby zastosowane takie rozwiązania które zapewniłyby jemu i jego wyprawie elementarne bezpieczeństwo chociażby przy 1m fali.
Prądy morskie które chciał wykorzystać pan Doba są dużo mocniejsze w okolicy Nowej Funlandii i tym samym byłyby o wiele skuteczniejsze dla niego w płynięciu w kierunku Europy. Kiedy nie ma się żagli a tylko wiosło, zdanym się jest jedynie na sprzyjające prądy morskie i wiatr. Kto podsunął panu Dobie pomysł aby rozpoczynać wyprawę i wypływać z New Jersey? Zapewne wpływ sponsorów, czy może kolejny brak logiki w planowaniu wyprawy?
