W dziejach wielu Bananowych Republik - wciąż nieskutecznie walczących o odzyskanie pełnej niepodległości - bywają daty ważne i ważniejsze ale i też takie, które raz na zawsze kończą pewną epokę, odwracają bieg historii i stają się swoistym punktem zwrotnym. W ciągu ostatnich 30 lat postkomunizmu mieliśmy 4 czerwca 1992 i obalenie pierwszego niepodległego rządu RP, był 27 grudnia 2002 i spóźniony - o blisko pół roku – słynny tekst Bananowej Gazety „Ustawa za łapówkę czyli przychodzi Rywin do Michnika”, w końcu 23 października 2005 i demokratyczna wygrana pierwszego niekomunistycznego Prezydenta RP. Parafrazując znaną, skompromitowaną, bezimienną aktorzyninę Republiki Bananowej: „1 lipca 2011 w Polsce skończyła się demokracja”.
„Dokonało się”
Nie było zaskoczenia, „happy end'u”, cudu i bohaterskiej wygranej bitwy o niepodległość Rzeczpospolitej. Bananowy rząd, bananowego Premiera – jak przystało na wzorową, afrykańską Bananową Republikę – doprowadził do wrogiego przejęcia przez bananowego biznesmena ostatniej niezależnej od bananowego rządu instytucji medialnej. System się domknął, uszczelnił i swobodnie może rozpocząć czystki i prześladowania przedstawicieli opozycji.
Spierdol***ć i rozjeb***ć
Symboliczny upadek Rzeczpospolitej przypadł bezpośrednio w dniu rozpoczęcia przez bananowe władze przewodnictwa w jakimś niszowym unijnym organie. Niepodległość Rzeczpospolitej – według medialnych doniesień – kosztowała słynny „układ” 80 mln złotych, co jest sumą śmieszną i jednocześnie żałosną biorąc pod uwagę wartość kontraktów, którym Rzeczpospolita mogłaby zagrozić. Wielomiliardowe zyski z łapówek, unijnych dotacji, importu gazu ziemnego do Polski czy eksportu gazu Łupkowego do Rosji - przy obecnym rynku medialnym – pozostaną z całą pewnością nienaruszone.
Rzeczpospolita zatoczyła symboliczny krąg a „Polactwo” wspierające PO ochoczo powróciło do czasów sprzed afery Rywina i Michnika.
