Śmierć dyrektorom - To nie jest nawoływanie

To nie jest nawoływanie tylko przykre stwierdzenie

W zeszłym roku, od maja, właściciel firmy Kolpolter zwolnił z tego co mi wiadomo co najmniej 8 kluczowych i doskonale zarabiających managerów. Sołowow w swojej grupie (Barlinek, Cersanit, Echo, North Fish) do końca 2010 roku zwolnił 22 kluczowych dyrektorów i prezesów. Dziś czytam na onecie: "Solorz masowo zwalnia dyrektorów: 28 idzie na bruk".

Bardzo współczuję tym ludziom. Nie wiem dlaczego akurat na nich padło, ale najprawdopodobniej dlatego, że podobnie jak pracownicy biurowi również dyrektorzy mnożą się i co jakiś czas trzeba kosić. Jakby nie było funkcja dyrektora czy prezesa jest najczęściej czysto administracyjna, a podciągnąć do odpowiedzialności takiego rzadko kiedy się da. Ludzie tacy są bowiem inteligentni.
Niestety moje doświadczenie z tego rodzaju kandydatami do pracy jest potem takie: miesiącami wybrzydzają w ofertach pracy, bo żadna z tych nowych ofert nawet w części im na początku nie odpowiada. Prestiż nie ten. A to nie dokładnie to co robili. A to nie takie pieniądze.
Miesiące mijają, a nawet lata. Moje doświadczenie jest takie, że potrzeba co najmniej roku do półtora, aby taki człowiek wreszcie zrozumiał, że fakt, że dostaje takie a nie inne oferty pracy to weryfikacja jego wartości na rynku pracy i dokładnie tyle jest wart, jakie oferty do niego spływają. Im szybciej to zrozumie, tym szybciej przestanie być bezrobotny. Tym szybciej przestanie żyć przeszłością i ułudą. Tym szybciej znormalnieje i ulży sobie i swojej najbliższej rodzinie.

Moje obserwacje są takie: te firmy, do których w zeszłym roku rekrutowałam dyrektorów, dziś w dokładnie to samo miejsce chcą kierowników z wynagrodzeniem odpowiednio niższym. Albo się były dyrektor dostosuje, albo ... niech szuka innych rozwiązań. Nikt przecież go zatrudniać nie musi ...

Pozdrawiam
Ewa Pióro