Nie porwała mnie ta debata, podobnie jak ta niedzielna. Obaj kandydaci po raz kolejny „udawali Greka”. I zamiast uczciwie powiedzieć co nas czeka w najbliższym czasie, to po raz kolejny zafundowali obywatelom koncert życzeń. Widać na pierwszy rzut oka, że Kaczyński i Komorowski się nie cierpią. Ale jest czynnik wspólny który ich łączy. Jest nim socjalizm, podobnie jak w niedziele żaden kandydat nie powiedział, że na rynek pracy będzie wkraczać niż demograficzny, a na emeryturę będzie przechodzić wyż demograficzny.
Każdy kto ma trochę oleju w głowie, doskonale wie, że obecny model emerytalny nie jest do utrzymania na dłuższą metę. Bo skąd mamy wziąć pieniądze na te wszystkie socjalistyczne obiecanki obu kandydatów na prezydenta. Oczywiście zawsze można zwiększyć deficyt budżetowy, albo podnieść podatki na funkcjonowanie molochów państwowych. Tylko taka polityka nie doprowadzi do niczego dobrego, a zadłuży następne pokolenia na kolejne miliardy złotych, tutaj już nie chodzi o moje pokolenie, ale pokolenie moich wnuków. Umocnienie socjalizmu żadnemu państwu jeszcze nie przyniosło dobrobytu, ale biedę i bałagan. Bo bogactwo państwa nie bierze się z państwowego socjalu, ale z pracy obywateli. Gdy przyszedł czas na rundę gospodarczą, obaj kandydaci zręcznie nie powiedzieli NIC na ten temat, oprócz kilku sloganów, z których NIC nie wynikało. A szybko przeszli do obietnic socjalnych, zaczęła się licytacja, kto więcej da, kto więcej pomoże. Oczywiście obaj panowie doskonale zdają sobie sprawę, że to co obiecywali nie będzie leżało w ich kompetencjach, ale z 7 milionów ludzi oglądających tą debatę, może około 100 tysięcy osób wiedziało, że jest przez kandydatów „robiona w trąbę”. Reszta z pewnością dała się złapać na „lep populizmu” i zagłosuję w najbliższą niedzielę, według własnego czynnika emocjonalnego. Czyli Ci co nie lubią Kaczyńskiego poprą Komorowskiego, a osoby nielubiące Komorowskiego zagłosują na Kaczyńskiego.
I to jest chyba jedyny pewnik tej socjalistycznej debaty. Szkoda tylko że nikt nie powiedział obywatelom gorzkiej prawdy, że czekają nas w najbliższych latach trudne czasy i gdy rządzący dalej będą rozdawać publiczne pieniądze, to doprowadzimy do podobnej sytuacji jak w Grecji czy Hiszpanii. Ale co to ich obchodzi, skoro przedstawienie realnej prawdy o sytuacji gospodarczej państwa, oddali marzenie o Pałacu Prezydenckim.
