MĄŻ STANU
Powiedzenie dotyczące sukcesu bądź klęski osoby w efekcie jego działań mówi: wrócił „z tarczą” lub „na tarczy”. Z tarczą znaczy, że zwyciężył i zdobył chwałę, a na tarczy, że poległ w walce i przegrał.
Niedawna opozycja demokratyczna pod wodzą Donalda Tuska odniosła historyczny sukces wyborczy w boju o władzę z PiS-em zdobywając /przy ponad 74 % frekwencji wyborczej/ większość sejmową stosunkiem głosów 53,71% do 35,38% zdobytych przez ZP /PiS + SP/.
Czyli z „bitwy” o wyborcze zwycięstwo głównodowodzący obozu demokratycznego Donald Tusk powrócił z tarczą.
Tak więc Donald Tusk jest /bez cienia wątpliwości/ niekwestionowanym kandydatem na urząd premiera /szefa Rady Mistrów/ o wybitym talencie przywódczym dowiedzionym zarówno w czasie dwóch kadencji prezesa Rady Ministrów /2007 – 2011 i 2011 – 2014/ oraz dwóch kadencji Przewodniczącego Rady Europejskiej /2014 – 2019/.
Donald Tusk jako pierwszy polityk z Europy Środkowo-Wschodniej został też szefem Europejskiej Partii Ludowej. Był jej przewodniczącym do czasu powrotu na szefa PO.
Ten polityczny życiorys Tuska predystynuje Go w pełni do objęcia teki premiera w spodziewanym rządzie po październikowym zwycięstwie.
To przypomnienie ślę ambitnym konkurentom Tuska do funkcji premiera z sojuszniczych partii wyborczych całej opozycji demokratycznej /TD i NL/, żeby nie grymasili tylko wdzięcznie powierzyli premierowanie wspólnego rządu Donaldowi Tuskowi.
Niech wspomną dzieła Tuska, te solidaryzujące naród masowe marsze uliczne w Warszawie 4. czerwca i 1.padziernika.
Donald Tusk jest kandydatem na premiera Polski na miarę czasu odbudowy kraju w konstytucyjnym duchu demokracji i praworządności, oraz przywrócenia Polsce utraconej za PiS ważnej roli w EU.
To jest nie tylko cel honorowy, ale przede wszystkim polityczno-gospodarczy w obecnym otoczeniu zagrożenia pokoju i uzyskania finansów z polskiego KP.
Bez dyskusji!
