"Jak się nie wk[----]ć, kiedy wszystko idzie w kierunku europejskich regulacji antytytoniowych, a W.Cz. Poseł Cymanski - bez znaczenia, że teraz w opozycji – nadal wytrwale pracuje nad odpowiednimi przepisami. PO posypie, a TK przyklepie. Skoro uznał emeryturę za zapomogę; skoro wymyślił, że prawo prasowe można stosować wybiórczo, to i teraz coś znajdzie.
Bezsilność i frustracja. Słuchać kogoś w radiu, oglądać w telewizji i nie móc, ani chwycić ch[--]a za gardło, ani przekonać. Nawet, jeśli dotrzesz do człowieka, to on wie swoje. Bo są obiektywne konieczności, bo on tylko jest twarzą czegoś, co kto inny wymyślił. Zresztą… co mi ma do powiedzenia Cymański? Nawet nie głosowałem na tego błazna, choć i tak głos mój dostał, bo taki jest system. A teraz? Teraz mogę mu skoczyć tam, gdzie mogę go w dupę pocałować."
P.S. To fragment tekstu, który napisałem jakieś dwa lata temu. Nigdy nie robiłem takich powtórek niczym w amerykańskich serialach, kiedy scenarzystom nie chce się myśleć i robią
odcinek wspominkowy. Jednakże, dziś nie potrafiłem znaleźć dobrych, nowych słów. Bezsilność; naga, niema wściekłość. Jeśli ktoś jest zainteresowany -
całość tutaj, choć to już zupełnie inny temat.
f
