«2018, année décisive pour la démocratie» - 2018 decydującym rokiem dla demokracji - pisze Nicolas Baverez docteur en histoire et agrégé de sciences sociales a l'École nationale d'administration ENA, któremu - jak na wyrost zakładam - do pięt nie dorasta cała banda naszych lokalnych mądrali z prof. Marcinem Królem na czele. Niestety dostęp do tekstu w Le Figaro jest póki co płatny, ale ja już na wstępie bym sobie życzył definicję demokracji pana Baverez'a, gdyż od tego wypadałoby zacząć każdą rozmowę czy debatę, aby następnie przedstawić swoje analizy i prognozy poruszając się już jednak w ramach semantycznych przyjętych i oczywistych dla każdego z dyskutantów. Podobnie zresztą jest w przypadku tych tzw. "wartości europejskich" zawsze, czyli już na wstępie trzeba skłonić każdego mądralę (np. takiego Macrona, który nimi ciska), aby te wartości raczył nam przedstawić w punktach, gdyż można mieć całkiem zasadne wątpliwości graniczące z pewnością, że zespół tych "europejskich wartości" może się znacznie różnić w zależności od prelegenta. I tak, gdy na przykład wśród wymienionych wartości zabraknie chrześcijaństwa i tradycji chrześcijańskiej, na której to zbudowana została nasza wspólna Europa, to po prostu trzeba wstać i wyjść, bo już wiadomo z kim mamy do czynienia, to znaczy żadna dyskusja w takim przypadku nie ma najmniejszego sensu.
Natomiast jeśli o demokrację chodzi to zawsze i wszędzie należy przypominać o polskiej tradycji demokratycznej właśnie, która jest bezprecedensowym wyjątkiem na skalę europejską. Jeśli bowiem pamiętamy, a powinniśmy pamiętać, że w czasach I RP tylko w Polsce wybierano sobie królów na drodze głosowania, podczas gdy w całej Europie panował autorytaryzm i zamordyzm, który doprowadził do rewolucji francuskiej, czyli kolejnego zamordyzmu powracającego czkawką przez cały XIX wiek z komunizmem i faszyzmem XX wieku włącznie, z którymi my Polacy, ponownie wyjątkowo, nie mieliśmy żadnego związku, a staliśmy się jedynie ofiarami tych totalitaryzmów, które były oczywistym zaprzeczeniem demokracji, w tym tak drogiej nam polskiej demokracji.
Tak oto, nie czytając tekstu Nicolas Baverez zgodzę się, że rok 2018 będzie decydującym rokiem dla demokracji w Europie, a w tym szczególnie w Polsce, gdyż pomni historii musimy pamiętać, że w chwili obecnej demokratyczna Polska jest otoczona przez autorytarne państwa i autorytarnych komisarzy z ponadpaństwowej UE w Brukseli. O tym my wszyscy powinniśmy wiedzieć i tego się trzymać i bronić naszej niepodległości wreszcie uzyskanej, choć nadal jakże kruchej.
Wracając do tezy pana Nicolas Baverez, to w sumie trudno mu się dziwić, gdyż zaiste Europa jako zespół relatywnie suwerennych państw znalazła się na krawędzi. Od lat pałowana polityczną poprawnością, multikulturalizmem i poddawana atomizacji społeczeństw, w których jednostka może sobie na wszystko pozwolić, ale już wspólnota nie bardzo, Europa odcinająca się od swoich chrześcijańskich korzeni i nierozłącznie związanych z nimi wartości, czyli dekalogu, tzn. ściśle określonych i dla każdego oczywistych (nawet dla pospolitego mordercy) ram etycznych i moralnych weszła w fazę "płynnej nowoczesności, w której nie ma trwałych wartości" - jak to był określił cynik i zbrodniarz Zygmunt Bauman, któremu ta "płynność" najwyraźniej sprzyjała. Nam nie sprzyja, ale na całe szczęście mamy i kultywujemy pamięć własnych kulturowych doświadczeń, które dają nam siłę. I tak nam dopomóż Bóg.
inspiracja:
http://www.lefigaro.fr/vox/monde/2017/12/25/31002-20171225ARTFIG00111-nicolas-baverez-2018-annee-decisive-pour-la-democratie.php
http://blog.ac-versailles.fr/ecohistoire/index.php/post/29/12/2017/2018,-année-décisive-pour-la-démocratie-(décembre-2017)
PS - obrazek powyżej przedstawia jedną z wariacji na temat "Sądu Ostatecznego" Hansa Memlinga w wykonaniu artystów z gdańskiej ASP i opublikowanych w formie kalendarza ściennego na rok 2018
