I jakie z tego wynikają wnioski.
Otóż stawiam tezę, że jednak więcej niż te bez mała 51%. Przy tym zwiększenie zainteresowania polityką uważam za niezwykle korzystne dla naszego kraju i społeczeństwa.
Ale po kolei.
Uważam, że głosowało więcej, bo jednak tych trzech milionów Polaków w kraju nie ma. Nie przyjeżdżali też masowo, by wziąć udział w obywatelskim obowiązku: akcie wyborczym. O takich powrotach nie słychać. Także poza granicami nie głosowało półtora miliona Polaków. Zajmowali się czym innym. Będąc daleko, czują się mniej związani z problemami kraju. I to jakoś zrozumiałe. Ale znaczy to, że głosowali mniej chętnie. Zresztą takiego potopu wyborców nasze zagraniczne agendy by nie przerobiły. Wniosek taki, że w kraju głosowało procentowo więcej, z czego wniosek kolejny, że wytwarza się niezbędne ciśnienie. A to dobrze, bo upolitycznienie jest zjawiskiem korzystnym. Patrzenie na ręce politykom nie wyjdzie nam na złe. Wręcz przeciwnie.
Niestety, znaczy to także, że na PSL głosowało ciut większa społeczność niż się zdaje. Bardzo nad tym boleję, bo jeśli czyjaś obecność w Sejmie mi się nie podoba, to tej sprzedawczykowskiej formacji zdecydowanie najbardziej. Oni z racji wywodzenia się ze środowisk wiejskich powinni stawać po stronie słabych, a sprzedają ich konsekwentnie. Wciąż znajdując wystarczającą grupę durniów, by móc to czynić.
Jednakże jakoś wracamy do normalności. Źle napisałem, że wracamy, przychodzi do nas jako cud. Z możliwością zasypania podziałów. Straszenie przestaje działać i to powód do niejakiej nadziei. Bo jeśli czegoś w swoim narodzie naprawdę nie cierpiałem to owej "bojowości". I wreszcie racjonalność podniesie się z kolan, a patrzeć się będzie na ręce tym, którym trzeba. Rządzącym. Wydaje się, że konieczne ku temu ciśnienie nie spadnie. Parafrazując motto pewnej gazety: ludziom przestało być wszystko jedno.
Cud!
