satyra.republikanska.salon24.pl/266916,panstwo-polskie-narzedziem-panowania-klasowego
Chevalier popełnił tak absurdalną notkę, że niestety poczucie obowiązku nakazało mi odpowiedzieć i ostudzić troszeczkę bujną wyobraźnię tego blogowicza.
Inny świat chevaliera
Zacznę może od końca. To znaczy od specyficznego postrzegania świata przez autora. Startuje z grubej rury, stawiając tezę, że Polska to w rzeczywistości kapitalistyczny diabeł w pańswowym wcieleniu w, którym maluczcy (brakowało mi tu określenia klasa robotnicza) jest uciskana przez element burżuazyjny. Chevalier zdecydowanie zatrzymał się na okresie kapitalizmu nieograniczonego, który w XIX i w początkach XX wieku mógł przypominać jego wizję. Niestety autor jakby zupełnie nie dostrzegł zmiany stosunków społeczno-gospodarczych i przemian globalnych, które dokonały się w Polsce i Świecie. Wyznawanie socjalizmu i głoszenie tez właściwych chevalierowi może być rozpatrywane już tylko przy uśmiechu politowania i nawet pewnej dozy ułaskawiającej dobrotliwości.
O czym świadczy bezkarność pracodawców?
Nie świadczy bynajmniej o mitycznych mackach neokapitalizmu, ale z goła o bardziej trywialnej sprawie: niedouczeniu kadr inspektorskich i niewydolności wymiaru sprawiedliwości. W przywoływanym przez chevaliera artykule z gazety prawnej czytamy, że inspektorzy nie wiedzą nawet jakie dowody powinny być gromadzone przeciwko nieuczciwym pracodawcom. Prokuratura umarza śledztwa a sądy nie chcą się nimi zajmować, między innymi z powodu słabej dokumentacji materiału dowodowego, która jest przecież w kompetencji inspektorów. Dziwne, że chevalier o tym wszystkim pisze, a wysuwa absurdalne wnioski. Po pierwsze postuluje za zwiększeniem zatrudnienia w sektorze państwowym, po drugie żąda arbitrarzu państwa pomiędzy klasami. Pierwszy postulat jest absurdalny podwójnie: państwa zwyczajnie nie stać na rozszerzanie zastępu urzędników, a marzenia chevaliera są oderwane od jakiejkolwiek rzeczywistości, do tego większa ilość urzędników nie zapewnia sprawnego działania mechanizmów państwowych. Już dawno uznano, że sprawy które da się rozwiązać bez potrzeby ingerencji państwa powinny odbywać się bez niego (dlatego coraz większym uznaniem cieszą się np. sądy polubowne, arbitrażowe). W przypadku relacji mniejszy z większym, mniejszy zasługuje na wzmożoną ochronę, i tak też jest w przypadku relacji pracodawca-pracownik. Dlatego też zostały utworzone związki zawodowe, inspektorzy pracy, sądy pracy, kodeks pracy, który jasno określaja co wolno a czego nie wolno. Kwestią jest tylko sprawne wykonywanie swojego prawa, co może umożliwić odejście od socjalistycznego modelu zatrudniania bezproduktywnych urzędników, którzy w miażdzącej większości nie mają pojęcia o swoich zadaniach.
Czasy kiedy, system dawał zjeść, ubrać się i pojechac na wczasy bez ruszenia zada dawno minął, i to na szczęście, bo był to system dobrobytu łachmaniarzy i w dodatku na krechę.Dziwne, że chevalier nie dostrzega polepszania się sytuacji materialnej społeczeństwa i jak zaklęty udowadnia właśnie takimi artykułami tezę nie do obrony. Socjalizm w każdej postaci szkodzi państwu i tylko w pracach Marksa i Engelsa wygląda (czy ja wiem?) nieźle. Równość klas i równość środków wytwórczych jest niemożliwa do zrobienia a ich brak napędza postęp materialny za czym idzie szczęśliwość ludzi. Na koniec muszę pocieszyć i zarazem zmartwić drogiego chevaliera, otóż jeszcze żyje pan w państwie socjalistycznym, co może pan dostrzec przez panskie ulubione dziadostwo na każdym kroku (w tym słabą ochronę pracownika), jednak powoli będziemy się z tego dziadostwa leczyć wraz z całą niewydolną Europą, bo inaczej padniemy na pysk jak pomniki Stalina.
