Jak już w poprzedniej mojej notce wspomniawszy, na wyśnionej randce ja byłam niespodziewanej, albowiem choć było to przed dziewiątą rano, gdy na ulicy spotkałam Krzysztofa Bosaka, co na mój widok się wielce rozpromienił i radośnie był wyznał, że mamy w ten deseń troszkę czasu na radosne uniesienia miłosne, czynione na natury łonie, na ręce mnie był porwał i pobiegł ze mną wąskimi uliczkami wprost do rajskiego ogrodu, gdzie w uścisku padliśmy na kwiatów kobierzec pośród soczystej zieleni, a doznanie było tak intensywnym, że kiedy otworzywszy oczy na podłodze obok własnego łóżka, wzrok miałam wciąż radosny i rozmarzony, tak więc w pierwszej chwili nie czując w ogóle, że poszkodowanym w miłosnym szale stał się tutaj u dłoni mojej prawej mały paluszek.
Wiadomo z literatury, że sny erotyczne stymulując jakoweś wielce ważne dla zdrowia człowieka funkcje organizmu, wyzwalając hormony czy tam pobudzając feromony, albo też jedno i drugie, lecz w tym przypadku erotyka była w wersji bardzo soft, albowiem doszło tylko do słodkich pocałunków, ale jak to się mówi, nawet miłe złego początki względem żonatego faceta mogą mieć koniec żałosny, dlatego każdy szanujący się polityk powinien alkowy kobiet na pokuszenie wodzących, szerokim łukiem omijać, aby sobie czego w istocie ważnego nie nadwyrężyć.
Tak więc, Anioł Stróż Chochlik uchroniwszy Krzysztofa Bosaka przed przeturlaniem w jeżynach, a Kula wziąwszy na siebie z grzechu karę płynącą, bo choć mały paluszek spuchł i cokolwiek bolał, zaś z takiego drobiazgu nie chcąc ja robić jakiej afery, to jednakowoż po dniach dziesięciu przypadkowo u lekarza w innej sprawie będąc, napomknąwszy o tym, że jakoś stłuczony paluszek nie chcąc przestać mnie wnerwiać i utrudniać prac domowych, dostawszy w ten deseń skierowanie na prześwietlenie konsekwencji miłosnych uniesień z Krzysztofem Bosakiem i się było okazało, że paluszek jest zlamany, a prosto z prześwietlenia zostałam skierowana do tak zwanego Notaufnahme.
Na owym Notaufnahme zaś na jaw wyszło, że przypadki są selekcjonowane i jako pierwszych się przyjmuje takowych pacjentów co mają największe zdrowotne problemy, więc im dłużej ja czekawszy, a kolejne osoby wchodziły przede mną, uznałam po raz kolejny, że wstyd wielki z małego palca robić aferę jak najbardziej jest słusznym i kiedy po prawie czterech godzinach zostałam wezwana przed oblicze przystojnego lekarza, pewna byłam, że zawinie mnie palec w jakowąś skorupkę i powie, abym zgłosiła się za tydzień.
Muszę tu przy okazji wyznać, że nigdy niczego nie miałam złamanego, a takoż nie przypuszczałam, że na skutek wyznania, iż spadłwszy z własnego łóżka, a nic nie wspominając o snach erotycznych, lekarz zacznie chichotać, zaś pielęgniarka wpakuje mnie rękę aż do łokcia w szynę i zapyta uprzejmnie czy sobie życzę mieć zabandażowanie w kolorze niebieskim czy może w czerwonym, tudzież, że nazajutrz, w piątek, mam się stawić na badania wszelakie już o ósmej rano, albowiem w poniedziałek czeka mnie operacja, po której będę mogła sobie śpiewać jak pewna kanadyjska piosenkarka "możesz mi facet naskoczyć, bo jestem z tytanu".
Potem, jak się to mówi, poszło piorunem, więc po wyjściu ze szpitala udałam się od razu po solidne worki na śmieci, bo stało się jasne, że bez nich nie będę mogła się obejść pod prysznicem, a następnie wypucowawszy mieszkanie na błysk z takowym workiem na prawej ręce, bo kto to może wiedzieć co za straszliwe konsekwencje jeszcze będą po owej operacji, a leżeć i cierpieć męki w nieposprzątanym mieszkaniu to do tego jeszcze i grozi człowiekowi jakowaś depresja.
W piątek zaś, lekarz kolejny, tym razem nie chichocząc, ale za to mnie zlustrowawszy bezczelnie wzrokiem, względem wyznania mego, że pojęcia nie mam w temacie swej aktualnej wagi, dodał mnie na skutek widoku nieco poniżej mojej twarzy pięć kilogramów, choć przez kilka godzin ja przymierając głodem podczas owych badań, albowiem informacje na temat, że będą one długotrwałe i należy się przedtem najeść, otrzymałam po badań owych zakończeniu.
Miałam takoż drogą mailową otrzymać informację, o której godzinie mam mieć w poniedziałek operację, ale ponieważ interneta są diabelskim wynalazkiem tak musiałam ja na skutek braku owej internetowej informacji już o siódmej rano w szpitalu się zjawić, co się słusznym okazało, albowiem już o ósmej gotowa byłam się wreszcie wyspać pod jakowąś maską i o dziesiątej trzydzieści po radosnym rajdzie na łóżku przez korytarze szpitalne otrzymawszy do owego łóżka kawę.
W pokoju ze mną były jeszcze dwie panie, wszystkie my ubrane w seksowne koszulki z rozcięciem z tyłu, aż tu nagle wkroczywszy personel z pytaniem czego byśmy sobie na obiad życzyły, więc najpierw pani spod okna zażyczyła sobie kurczaka, Kula centralnie wypośrodkowana zaś rybę z warzywami i ryżem, trzecia pani nic sobie nie życząc, albowiem już zbierając się do wyjścia i cokolwiek nastąpiwszy za czas jakiś konsternacja kiedy pani spod okna dostała makaron z sosem warzywnym, a Kula nic nie dostała.
Zaraz się w ten deseń było okazało, że owe zamówienia poprzednie względem następnego dnia były, a pani spod okna dzisiejsze Menu dostała wegetariańskie, albowiem zostaje do jutra, zaś co z Kulą Kobietą to nie za bardzo wiadomo, bo rano jej tu nie było, teraz jest, a jutro to kto to wie?
W takowych sytuacjach zawsze warto znać sztukę manipulacji, albowiem przydatną ona jest nie tylko politycznym względem i można w ten deseń w żadnej partii nie będąc, dostać to co się chce, a wzbudzić u personelu: zawstydzenie, wyrzuty sumienia, poczucie winy i chęć zadośćuczynienia, jeżeli tylko dramatycznie się przewróci oczami i wyzna, że człowiek przyszedł głodny i spragniony na skomplikowaną operację i dzisiaj już jego chcą wygnać ze szpitala, a na skutek głodowych słabości na pewno zemdleje nim próg przekroczy, więc oczywista dostała Kula danie wegetariańskie, jak pani spod okna, a do tego jeszcze i ciasteczka z marmoladą.
Po skonsumowaniu posiłku stwierdziwszy radośnie, że brak we mnie jest zrozumienia dla osób, co opuszczając szpital po operacji nie chcą się w owym szpitalu za tak zwane friko najeść, by sił nabrać i w tym temacie zacząwszy plotkowanie z panią spod okna, aż po jakimś czasie przyszedłwszy do nas lekarz i pytając mnie jak ja się czuję, odpowiedź dostał, że wyśmienicie i nic mnie nie boli w ogóle, a na sugestię jego, że narkotyczne działanie narkozy jest tu przyczyną i uzyskawszy odpowiedź, że kilka godzin minąwszy i mnie się tak nie wydaje, rzekł był w ten deseń, że jak brak bólu mnie doskwierając to on może mnie w tę rękę czym ciężkim przywalić, za co podziękowawszy jemu serdeczniście i zapewniłam, że sadomaso nie jest moim ulubionym kontaktem z lekarzami,co sprawiło nam wszystkim wiele radości w tak zwanej sali chorych.
Po tak zatem abstrakcjonistycznych doznaniach, czekał mnie w ten deseń czas czterech tygodni z unieruchomioną dłonią i ręką w szynie aż do łokcia i zmaganie z ograniczeniami, o których żaden zajęty pracą i zabieganiem codziennym człowiek zbytnio nie myśli, albowiem czymś całkiem naturalnym jest dla niego posługiwanie się prawą ręką, skoro jest praworęcznym i używanie do pomocy ręki lewej, a tymczasem trzeba sobie to i owo nagle przewartościować, poszukiwać innych celów i rozwiązań prozaicznych problemów, które jak dotąd nie były istotnymi w realnym naszym życiu i dotyczyły jakowychś tam innych osób, nacji, innych kontynentów czy innych wyznań religijnych.
Nic nie dzieje się bez powodu, a ograniczenia są po to, aby człowiek dostrzegł swoje możliwości tam, gdzie ich wcześniej nie podejrzewał, lub nie doceniał swych ukrytych talentów.
Nigdy wcześniej bym nie kolorowała mandali i nie kupowała nałogowo (tak, ta feeria barw uzależnia!) kredek, bo choć moim hobby jest sztuka tworzenia, zawsze wolałam szycie, aż do chwili kiedy nie mogłam szyć, mając do dyspozycji tylko lewą rękę, a kolorując niebieskowłosą kobietę zechciawszy takoż zafarbować sobie inspiracjonistycznie własną fryzurę na niebiański niebieski.
Owa lewa ręka stała się dla mnie wyzwaniem w temacie ograniczonych możliwości, jednocześnie zdając sobie sprawę z tego, że inni mają większe ograniczenia, więc dziękuję Bogu za tę lekcję, a także za to, że postanowiłam o owej lekcji pamiętać i jeżeli będę kolorować obrazki, to tylko lewą ręką.
Ponieważ łatwo zapominamy o sprawach ważnych, kiedy pławimy się w dobrobycie i nawet poeta wspominając onegdaj utraconą Litwę jest natenczas tylko jakowąś wzmianką w wikipedycznym internecie, a tymczasem historia świata tocząc się dalej i od każdego z nas zależy jak nią pokierujemy.
Nie jest ważne jakie masz możliwości.
Ważne jest czego chcesz, do czego zostałeś powołanym, a możliwości zostaną Ci objawione.
