Liderom Platformy Obywatelskiej puszczają nerwy. Nic dziwnego. Po raz pierwszy od dwóch lat w szeregach rządzącego obozu zrobiło się naprawdę gorąco. Wszyscy emocjonują się rozmowami Zbigniewa Chlebowskiego, w których to zapewnia biznesmanów, że to tylko jego zapobiegliwości zawdzięczają korzystne dla siebie zmiany w ustawie hazardowej. Reszta kolegów z boiska się obija, no może z wyjątkiem ministra sportu. Ten – jak wskazuje na to nazwa podlegającego mu resortu – był niezwykle aktywny.
Dajmy jednak spokój Miro i Zbyszkowi. Dużo bardziej obiecujący jest wątek przeciekowy. Tutaj wchodzimy na teren kodeksu karnego i przestępstw przeciwko ochronie informacji, w tym ujawnieniu tajemnicy państwowej. Karą może być pozbawienie wolności, nie mówiąc o zakazie startu w wyborach prezydenckich.
Trudno bowiem udawać, że głównym podejrzanym w wątku przeciekowym jest premier Donald Tusk. Jego zażyłość z ministrem Drzewieckim nie sprowadza się tylko do wspólnego uganiania się za piłką. Nie jest tajemnicą, że Drzewiecki jest jednym z najbardziej zamożnych polskich polityków. Media pisały, że wierchuszka PO z Tuskiem na czele lubiła miło spędzać czas w jego domu na Florydzie. Pojawia się pytanie, czy to jedyna przysługa, jaką Drzewiecki wyświadczył Tuskowi. I czy obecny premier nie czuł się zobowiązany wobec swojego partyjnego kolegi?
To wszystko są pytania dla sejmowej komisji śledczej. Po wypowiedzi ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego Andrzeja Czumy nikt chyba nie ma wątpliwości, że taka komisja powstać powinna. Parlamentarne komisje śledcze mają bowiem sens wówczas, gdy ich zadaniem jest wyjaśnienie „afery”, w którą zamieszani są obecnie sprawujący władzę. To m.in. tłumaczy, dlaczego tak mizerne są skutki działalności obecnych komisji zajmujących się aferami dotyczącymi rządów minionych.
W najnowszej historii polskiego parlamentaryzmu tylko jedna partia – SLD – miała odwagę, aby głosować za powołaniem komisji śledczej, która miała być wymierzona w tworzony przez nią rząd. Trudno powiedzieć, czy bardziej była to odwaga czy brak wyobraźni. Jedno z drugim często idzie w parze. Tusk nie ma jednak wyboru. Jeśli chce utrzymać wizerunek PO jako partii wysokich standardów etycznych, na komisję zgodzić się musi. W innym wypadku okaże się, że w tej konkurencji bije go Leszek Miller i cały rząd SLD.
Tusku, musisz!
Bartosz Machalica
Komentarz ukazał się na witrynie www.krytykapolityczna.pl.
