A ja, znany troszkę tutaj lewak, chciałbym więcej klauzuli sumienia. Naprawdę nic mi nie przeszkadza w tym, że ktoś ma sumienie. Wręcz przeciwnie. Posiadanie sumienia sprawia, że człowiek czasem się nieco dłużej zastanowi, nim wreszcie skrzywdzi bliźniego swego. Dlatego puściłem wodze fantazji troszkę i wyobraziłem sobie, że podobne deklaracje składają przedstawicielki i przedstawiciele innych grup zawodowych.
Pracownicy szeroko rozumianej palestry na ten przykład. Przecież prawda jest najważniejsza, podobnie jak sprawiedliwość. Dlaczego zatem nie położyć kresu korupcji, układom i uleganiu politycznym naciskom? Przecież wówczas z całą pewnością mielibyśmy jasność. Nawet tak potępiana przez wieki Święta Inkwizycja była - w przewodzie sądowym - sprawiedliwsza znacznie bardziej niż dzisiejsze polskie sądy.
Ludzie finansów też mogliby pójść śladem środowiska lekarskiego. Pracownicy parabanków nie udzielaliby już lichwiarskich pożyczek na kilkadziesiąt procent. Twórcy piramid finansowych zamykaliby swój interes. Doradcy finansowi doradzali zaś dla dobra klienta, a nie swojej prowizji. Życie byłoby znacznie znośniejsze.
Politycy mogliby również rozważyć złożenia deklaracji w Częstochowie. Dzięki temu uniknęlibyśmy zbierania haków, prostackich oczernień i zwykłych kłamstw, rzucanych na przeciwników politycznych. Zniknęłyby też nierealne programy wyborcze, zatrudnianie w biurach "martwych dusz", marnotrawienie czasu i pieniędzy w sejmowej restauracji. Być może wówczas nasze prawo miałoby jakiś sens.
Właściwie każda grupa zawodowa mogłaby podjąć taką próbę, bo wówczas naprawdę nasz kraj byłby odrobinę bardziej przyjazny do życia. Dziennikarze pisaliby tylko prawdę, urzędnicy nie brali pieniędzy pod stołem, policjanci dostrzegaliby próby wręczenia korzyści majątkowych. Pasażerowie jeździli tylko z ważnym biletem, a pracodawcy nie zatrudniali na czarno. Niestety, większość z nas traktuje wiarę w sposób podobny do członków rodziny Corleone. I dlatego żyjemy właśnie tak, jak żyjemy.
