Właśnie w TVN oglądam wystąpienie norweskiego ministra sprawiedliwości, który pochwalił pracę służb tego państwa w sprawie Breivika. Norweskie państwo zdało jakoby egzamin. Brakowało tylko kwiatów dla szefa policji.
Jest mniej więcej tak. W każdym kraju może urodzić się Breivik. Na to nie ma silnych. Tu podobieństwa między państwami się kończą, a zaczynają różnice i dotyczą reakcji służb poszczególnych państw na zagrożenia, zarówno przed, w trakcie, jak i po tragedii.
Brytyjskie MI6 odpowiednio wcześnie poinformowało właściwe służby norweskie, że coś jest na rzeczy, bo niejaki Breivik skupuje materiały, które mogą posłużyć do konstrukcji bomby. Policja norweska należy ponoć do najbardziej poinformowanej, przynajmniej występujący w mediach oraz w Internecie "eksperci" tak twierdzą. No więc ta najlepiej poinformowana policja zignorowała poważne ostrzeżenie.
Później poszło gładko. Breivik zrobił swoje w Oslo, a potem przeniósł się do raju na Utoya, gdzie przez ponad godzinę (nie zdziwiłbym się, gdyby to było 68 minut) z zimną krwią zabijał kolejne osoby, w sumie 68. Poddał się w dwie minuty po przybyciu na wyspę policji.
Zobaczmy zatem, jak tutaj państwo norweskie zdało egzamin. Przed policją na miejscu tragedii pojawił się helikopter norweskiej stacji telewizyjnej, zaś jakiś turysta zrobił trzy kursy łódką, dzięki czemu liczba potencjalnych ofiar Breivika znacznie zmalała. Policja norweska zdążyła się w końcu pozbierać, urlopowany helikopter wystartował, zaś łódka policyjna przestała przeciekać. Bez trudu aresztowano Breivika.
Dziś szef norweskiej policji powinien sobie policzyć, ile takich osób mogliby uratować jego podwładni, gdyby norweskie służby były tak sprawne, jak pokazują na ćwiczeniach w norweskiej telewizji.
Jak już wspomniałem, Breivik może urodzić się wszędzie. Lepiej by jednak było dla wszystkich, gdyby urodził się w USA czy w Wlk. Brytanii. Tam służby nie są zniewieściałe od dobrobytu, a w przeciwieństwie do Norwegii komfort w więzieniach jest taki, że morderca nie musi słuchać dramatycznego apelu własnego ojca o to, żeby się powiesił.
