"Jak często zdarza mi się rezygnować z towarzystwa innych ludzi dlatego, że planuję spędzić czas w swoim bezpiecznym i niezmiennie smutnym schronie? Zmiana zdarza się wtedy, kiedy wychylę nos poza swój rewir, poznam coś nowego, zainspiruję się. Może warto czasem, bez zastanowienia, odpowiedzieć "tak" na zaproszenie? Uznać, że skoro ktoś chce ze mną spędzić czas, to jestem dla tej osoby ważny/-a i jest duże prawdopodobieństwo, że będzie to dla mnie wartościowo spędzony czas?"
"Podstawową decyzją emocjonalną w stosunku do drugiego człowieka jest decyzja zbliżenia się do niego lub oddalenia." Antoni Kępiński
"Wszystko polega na tym, żeby człowiek był taki, jaki jest, żeby nie wstydził się chcieć tego, czego chce, i marzyć o tym, o czym marzy. Ludzie są na ogół niewolnikami konwenansów. Ktoś im powiedział, że powinni być tacy i tacy, i starają się być takimi aż do śmierci, nie wiedząc nawet, kim byli i są naprawdę. Nie są więc nikim i niczym, postępują niejednoznacznie, niejasno, chaotycznie. Człowiek przede wszystkim musi mieć odwagę być sobą". Milan Kundera "Żart"
_____________________
Chronię się, tulę ramiona - przed zimnem, ciosem, intencjonalnym mnie zranieniem. Wtedy azyl jest imperatywem, wyznaniem logiki i własnych praw.
Jeśli zdarza mi się chronić - to nigdy w smutku.
Nie jestem smutkiem. Nawet, gdy bywam smutna.
Jakże często spotkanie z drugim człowiekiem jest schronem. Nie drugi człowiek potraktowany zadaniowo - jako schron - ale jakość spotkania specyficznie chroni - na długo nawet po samym doświadczaniu drugiego człowieka.
Alternatywa:zbliżyć się - oddalić..
Czasem oddalamy się, by być jeszcze bliżej.
Jeśli ktoś maleje nam w oczach do punktu na horyzoncie - ma jeszcze do dyspozycji alfabet Morse'a ...
Bo alfabet Braille’a rozsypuje się pod dłonią, dotykiem...
Dobry tytoń - też oferuje znaki dymne...
Do miłej narracji mrowienia w kącikach niemych ust.
