Rozumiem, że jest Pan bardzo ważnym i zajętym urzędnikiem, ale w swoim własnym, dobrze pojętym interesie powinien Pan odpowiedzieć mi na korespondencję. Pierwszy raz pisałem do Pana ok. 2 lat temu, jeszcze wtedy na adres mailowy sekretariatu Biura w Kancelarii. Teraz na stronie Biura adresu mailowego nie ma, więc napisałem na formularzu, gdzie wymieniono Pana w gronie Zespołu Analiz. Również nie raczył Pan niczego do mnie odpisać.
Szkoda, bo z lektury Pana teczki (paszportowej) udostępnionej mi w IPN wynika, że ok. 30 lat temu bardzo Panu zależało na przeprowadzeniu kwerendy archiwalnej we Florencji, więc temat archiwów nie jest Panu zupełnie obcy. Również IPN jako instytucja została przecież nobilitowana udziałem Pana żony w panelu cudzoziemców mieszkających w Warszawie lat PRL. Skąd zatem bierze się Pana niechęć do wymiany poglądów na temat Pana przeszłości? Pierwszym pytaniem, które chciałbym Panu zadać dot. pracowitości prokuratorów Biura Lustracyjnego IPN tzn. czy już (!) po ponad 5 latach od złożenia oświadczenia cieszy się Pan z postanowienia o uznaniu go za zgodne prawdą?
