Niejaki Putin grozi, a na to niejaki Tusk jakby troszkę poczuł poluzowane wędzidło i kilka razy zgrzytnął zębami, warknął, napiął swe mieśnie i puścił..., nie, nie Bąka. Puścił kilka ogólnikowych gróźb, rzucił kilka szlagierów tak ukochanych przez PiSowski elektorat, jak dywersyfikacja (uff, bez błędu) czy zbrojenie. Okraszone to oklaskami z prawa i z lewa, wypiekami parówkowych dziennikarzy i kilkoma niechętnymi kiwnięciami konserwatywnej strony polskiego oddziału medialnego. Jakoś tak ładnie się to wpasowywuje w zbliżające się wybory na przewodniczącego KE, że ciężko nie brać pod uwagę tej aktywności Donalda właśnie w tym kontekście. Czy mu pomoże? Diabli wiedzą. Tak sobie w każdym razie myślę o czym innym.
Był już w Polsce prezydent, który mocno i wyraźnie sprzeciwiał się rosyjskiej dominacji i polityce imperialnej. Skończył dość nieszczęśliwie w pamiętnych okolicznościach. Nie, nie chcę tu podnosić tezy, że Tusk za swe wyskoki powinień przed odlotem zacząć sprawdzać samolot na obecność "cząstek wysokoenergetycznych", za krótki w uszach on jest, by stanowić aż takie zagrożenie. Tylko czy Rosjanie nie wyciągną czegoś z zanadrza w sprawie śledztwa smoleńskiego? Czy zaraz nie przytrafi nam się sensacyjny dowód, świadek uderzający w Donalda? Coś jak żółwik z Władimirem Władimirowiczem z nagraniem dźwiękowym.
Ciekawie by się zrobiło...
