Nie przeczytałem ani jednego pełnego i dosadnego komentarza po wczorajszym szczycie Unia Europejska – Ukraina. Zakończenie negocjacji nie jest żadnym sukcesem, bo tak naprawdę miało ono miejsce już wcześniej. Umowa mogła być parafowana, a nie została. Dodatkowo strona europejska na najwyższym szczeblu odniosła się do sytuacji w ukraińskim wymiarze sprawiedliwości, traktując przypadek Julii Tymoszenko jako najbardziej sugestywny przykład.
Jako warunku kluczowego dalszej współpracy, Unia domaga się całościowych reform wymiaru sprawiedliwości, zgodnie ze standardami międzynarodowymi. Dodatkowo zwraca uwagę na kwestię wolności mediów i ukraińskie braki w tej dziedzinie. Dalej jest jeszcze ciekawiej. Nadchodzące wybory parlamentarne mają stać się papierkiem lakmusowym jakości ukraińskiej demokracji.
Przekładając cytaty z Hermana Van Rompuya na język praktyczny – do wyborów na Ukrainie mamy zamrożoną sytuację. Jeśli odbędą się przy akceptacji obserwatorów międzynarodowych, to jest szansa, aby wrócić do umowy stowarzyszeniowej. Jeśli nie…
