Alcide de Gasperi - wybitny mąż stanu, wieloletni premier Włoch, przywódca włoskiej Chrześcijańskiej Demokracji, jest także kandydatem Kościoła Katolickiego na ołtarze. Warto przypomnieć sylwetkę tego niezwykłego człowieka.
Dzieciństwo i młodość
Alcide de Gasperi urodził się 3 kwietnia 1881 roku w małej miejscowości Pieve Tesino w regionie Trydent, na północy Włoch. Region to szczególny, bo aż do końca I wojny światowej znajdował się w granicach Austro-Węgier i dopiero w 1918 r. przyłączony został do Włoch. Wielu mieszkańców tej ziemi posługiwało się językiem niemieckim. Alcide wzrastał w rodzinie katolickiej, wśród różnorodności kulturowej i językowej, w szacunku dla bliźnich.
Edukacja gimnazjalna to bardzo ważny czas, kiedy de Gasperi uczęszczał do szkoły pw Św. Apostołów. W tym czasie, jako bardzo młody człowiek zaangażował się w działalność ruchu katolicko-społecznego. Następnie Alcide de Gasperi odbywał studia na uniwersytecie w Wiedniu, gdzie odebrał staranne wykształcenie w zakresie filozofii, historii i literatury. W 1905 r. uzyskał stopień doktora i powrócił do Włoch.
Działacz katolicko-społeczny
Po powrocie Alcide de Gasperi zaangażował się w działalność katolickich ruchów społecznych, redagował także diecezjalną gazetę "La Voce Cattolica". Już w 1911 r., w wieku 30 lat został wybrany posłem do parlamentu austriackiego.
W 1919 r. de Gasperi angażuje się w założoną przez ks. Luigi Sturzo, Włoską Partię Ludową (Partido Popolare Italiano) - katolicką partię polityczną, działającą w duchu społecznej nauki Kościoła Katolickiego. Luigi Sturzo to postać we włoskiej polityce także niezwykła - ksiądz i polityk, wywarł na Alcide duży wpływ. Alcide de Gasperi był sekretarzem Włoskiej Partii Ludowej w latach 1923-1926.
W roku 1922 do władzy we Włoszech doszli faszyści z Mussolinim na czele. Dla Alcide rozpoczyna się bardzo trudny okres. De Gasperi przeciwstawia się totalitarnemu systemowi, za co, w roku 1926, skazany zostaje przez reżim faszystowski na cztery lata więzienia.
Po odsiedzeniu kilkunastu miesięcy w więzieniu, wychodzi na wolność po osobistej interwencji papieża Piusa IX. Alcide de Gasperi podejmuje wówczas pracę w Bibliotece Watykańskiej, w tym czasie dużo czyta i rozmyśla nad przyszłością Włoch. Włącza się także aktywnie w działalność ruchu oporu.
Premier
Minęła wojna. Totalitaryzm faszystowski upadł. Nad Włochami zawisło jednak widmo innego totalitaryzmu - totalitaryzmu komunistycznego. W siłę rosła Włoska Partia Komunistyczna - jedna z najpotężniejszych organizacji tego typu w zachodniej Europie.
Główną siłą mogącą zapobiec hegemonii komunistów we Włoszech była Chrześcijańska Demokracja. Włoska Chrześcijańska Demokracja i stojący na jej czele Alcide de Gasperi stali się gwarantem obrony wartości demokratycznych i niedopuszczenia komunistów do władzy. De Gasperi był politykiem niezwykle skutecznym, potrafił przekonać Włochów, iż społeczna nauka Kościoła Katolickiego najlepiej odpowiada potrzebom ówczesnej Italii.
De Gasperi zwyciężał w kolejnych wyborach, dzięki czemu stał na czele włoskiego rządu przez osiem lat od 1945 do 1953 roku. W tym czasie Włochy wyszły z powojennego kryzysu gopodarczego i zdobyły silną pozycję na arenie międzynarodowej.
Alcide de Gasperi to także jeden z autorów koncepcji jedności europejskiej. De Gasperi opowiadał się za ideą Europy opartej o wartości chrześcijańskie, zdolnej stawić czoło wyzwaniu, jakim była rosnąca ekspansja totalitarnego Związku Sowieckiego.
Pomimo ogromnego zaangażowania społecznego Alcide de Gasperi, na pierwszym miejscu stawiał wartości rodzinne. Ten wybitny polityk był zatem przede wszystkim wspaniałym mężem i ojcem. Wraz z żoną wychowali cztery córki.
Proces beatyfikacyjny
Alcide de Gasperi zmarł 19 sierpnia 1954 r. i został pochowany w rzymskiej Bazylice św. Wawrzyńca.
Proces beatyfikacyjny Alcide rozpoczął się 29 kwietnia 1993 r. w Trydencie za aprobatą prefekta Kongregacji ds. Świętych kardynała Angelo Feliciego.
