W artykule "Polska drugiego" obiegu Łukasz Warzecha ocenia nowe zjawisko społeczne określane jako „drugi obieg”. Tekst zainspirowany filmem Joanny Lichockiej „Przebudzenie” zaczyna i kończy porównaniem do wigilijnego stołu, przy którym w tym roku dwie Polski się nie spotkają i nie będzie narodowego pojednania.
Warzecha pisze, że niewiele osób w Polsce widzi szansę na porozumienie, a już w konsensus nie wierzy nikt. To prawda – konsensus z definicji oznacza jednolite stanowisko, jednak jego brak jest nie tylko czymś naturalnym, ale i pożądanym. To, czego obecnie doświadczamy w Polsce, to operacja zacierania różnic poglądów, która ma na celu stworzenie w pełni uległej społeczności niewolników. Dlatego właśnie relatywizm jest dla zdrowej wspólnoty dużo niebezpieczniejszy niż konkurencja opinii. Warzecha słusznie mówi, że jedna strona jest „bez ziemi”, zapominając jednocześnie, że ta „ziemia” została jej albo odebrana, albo spalona...
Czytaj cały tekst
